Met 40 dagen samen naar meer nodigt Encounter Vlaanderen iedereen uit tijdens de komende vasten elke dag met een partner of goede vriend stil te staan bij een eenvoudige vraag van de dag. Voor een keer niet iets dan je moet laten, maar iets dat je extra mag doen, lacht Jan Vanoppen. Maar wel iets dat een inspanning kost, vult Leen Gielens aan.
Samen met andere vrijwilligers geeft het koppel een frisse invulling aan de oude doelstellingen van Encounter. En zelf blijven ze de Encountertechniek van de schrijfgesprekken geregeld toepassen, soms zelfs elke dag. Je kent elkaar dertig jaar, maar dat wil niet zeggen dat je elkaar vandaag kent.
Waar begint uw verhaal met Encounter?
Leen Gielens • Toen we wilden trouwen, bleken we een verloofdenweekend te moeten volgen. We waren niet enthousiast. We planden te vertrekken als ontwikkelingswerker en hadden al heel wat vormingsweekends achter de rug. Het werd echter een fijne ervaring. We zetten onze schrijfgesprekken zelfs achteraf voort, tot we naar Congo trokken en het ver weg leek.
Jan Vannoppen • In 1993 keerden we terug naar huis, met vier kinderen. Jaar na jaar zagen we rond ons mensen scheiden. We beseften dat we moesten zorgen voor elkaar, voor ons. Maar hoe? Leen zocht op of Encounter nog bestond. In 2002 volgden we opnieuw een weekend.
Hoezeer het avontuur ook af te lezen was van onze levensloop, daar beseften we dat we zelf vergeten waren hoe belangrijk dat avontuurlijke voor ons was.
Vervolgens stapten we in een plaatselijke dialooggroep en namen we diverse vrijwilligerstaken op. Nu zijn we nationaal verantwoordelijke en doen we ideeën op uit alle continenten.
Leen Gielens • De grootse impact heeft Encounter echter op ons dagelijkse leven.
En op het geloof?
Leen Gielens • Er zijn weinig plekken in de samenleving waar je over spiritualiteit kunt praten. In de dialooggroepen en tijdens onze weekends is die ruimte er wel.
Jan Vannoppen • Dan merk je dat mensen er binnen relaties ook weinig over praten. Dan blijkt dat de een inspiratie vindt in de natuur en de ander elke dag bidt tot God, maar dat ze dat niet weten van elkaar.
Leen Gielens • Toen wij 25 jaar getrouwd waren, wandelden we twee weken naar Compostela. Het stappen was een intense ervaring en we verbleven onder meer in een prachtige abdij. Aan het einde van de route is er een steen die alle pelgrims aanraken. Dat vond ik belachelijk, maar Jan vond het wel betekenisvol. De kathedraal zat vol toeristen en voor mij had het niets met godsdienst te maken, maar Jan beleefde het anders. Het duurde toch een tijd voor we dat hadden uitgepraat.
Reacties
Om reacties te zien en te reageren op dit artikel moet je je eerst even aanmelden via het menu bovenaan. Tot gauw.