Politiek
Mag de Kerk zich uitlaten over politieke kwesties? Is dat geen schending van de scheiding tussen Kerk en Staat? Die vragen stelden we vorige week in het Standpunt, naar aanleiding van Mediazondag. We beloofden u deze week dieper op de kwestie in te gaan. Het vicariaat Vlaams-Brabant en Mechelen biedt ons alvast stof tot nadenken, zoals u in Kerk & Leven deze week kunt lezen.
Dat vicariaat, het Nederlandstalige gedeelte van het aartsbisdom (buiten Brussel), lanceert vandaag via Kerk & Leven een opmerkelijk initiatief. De vicariale raad grijpt de gemeenteraadsverkiezingen van 14 oktober 2018 aan om een politieke actie in de steigers te zetten onder de naam Politiek gaat ons allen aan!
In een brochure wordt een christelijke visie geformuleerd op rechtvaardigheid, schepping, kwetsbaarheid en verbondenheid. De Vlaams-Brabantse en Mechelse parochies en pastorale zones worden aangemoedigd om op basis van die tekst het maatschappelijke debat te voeren over het beleid in hun gemeente en een eigen visie te formuleren.
Scheiding Kerk en staat
Die oefening zal heel wat mensen opschrikken, binnen en buiten de geloofsgemeenschappen. Gaat de Kerk zich bemoeien met de politiek?
Krijgen we binnenkort opnieuw stemadvies vanaf de kansel?
Natuurlijk niet. De Kerk zal niemand vertellen op wie men wel of niet mag stemmen. Evenmin zullen parochies aan de gemeenteraden vertellen welke maatregelen ze moeten goedkeuren of hoe de begroting er moet uitzien.
Wat wordt het dan wel? De vicariale raad wil de betrokkenheid van katholieken bij de samenleving versterken. Dat is nuttig en nodig, want gelovigen hebben de wereld best wel wat te vertellen.
De Kerk mag zich natuurlijk als instelling niet inlaten met politieke bestuursorganen, maar de gelovigen zijn één voor één stemgerechtigde burgers. Zij hebben er baat bij ook mondige burgers te zijn. Gelovig zijn is namelijk niet vrijblijvend, het hangt nauw samen met een christelijke mens- en maatschappijvisie. Christelijke waarden zoals barmhartigheid of zorg voor de schepping zijn maatschappelijk en dus ook politiek relevant. Iedere gelovige wordt door het evangelie geroepen om mee te werken aan het Rijk Gods, en jawel, dat geldt ook in verkiezingstijd.
Eensgezindheid
Het blijft natuurlijk een delicate oefening, vooral omdat we het niet gewend zijn dat katholieke geloofsgemeenschappen een maatschappijvisie verkondigen met het oog op verkiezingen. Zonder twijfel zullen gelovigen zich daarbij ongemakkelijk voelen en zullen sommige niet-gelovigen verstoord reageren. Bovendien zal blijken dat ook gelovigen niet zomaar tot een eensgezinde visie komen over concrete maatschappelijke kwesties.
In elke parochie lopen mensen rond van divers politiek pluimage en zo hoort het ook.
Wat geloofsgemeenschappen vooral niet moeten doen, is een verkiezingsprogramma opstellen. Het kan echter wel zinvol zijn om onder gelovigen de vraag te stellen: hoe kunnen wij christelijke accenten leggen in debatten over armoede, uitsluiting, zorg, leefmilieu of opvang van vluchtelingen, om slechts enkele thema’s te noemen.
Slagen we erin om een typisch christelijke invalshoek te vinden, die niet bij voorbaat links, centrum of rechts is?
Een invalshoek die niet bedoeld is als statement pro of contra deze of gene politieke partij, maar die onze lokale samenleving een flinke dosis naastenliefde toedient.
Dat zou een geweldige prestatie zijn. We zullen als gelovigen onze voorzichtige natuur een beetje geweld moeten aandoen. De beslotenheid van het kerkgebouw voelt veiliger aan dan het publieke debat. Als we echter zowel ons geloof als de democratie genegen zijn, wat let ons dan om aan de buitenwereld te vertellen hoe onze droom van een wereld eruitziet?
Reacties
Om reacties te zien en te reageren op dit artikel moet je je eerst even aanmelden via het menu bovenaan. Tot gauw.