U bent gewoon in Kerk & Leven ernstige en gematigde standpunten te lezen, die steevast worden geschreven met grote zin voor nuance. Dat hoort natuurlijk zo in een christelijk weekblad. Deze week willen we echter voor één keer afwijken van die stelregel. U zal het ons moeten vergeven, maar vandaag is het standpunt recht voor de raap, zonder terughoudendheid. Het luidt namelijk, kort en krachtig, leve Sinterklaas, weg met de Kerstman.
Zo, dat moest er even uit en het lucht op. Aanvankelijk wilden we het nog iets scherper formuleren (Sinterklaas is een heer van stand, de Kerstman een foute tuinkabouter), maar we konden ons net op tijd inhouden.
Platte verkooptruc
In andere bladen ging de discussie wekenlang over Zwarte Piet versus Roetpiet, maar op de redactie van Kerk & Leven staat de sint centraal. Een kleine rondvraag leert dat de voltallige redactie fan is van Sinterklaas, maar dat niemand sympathie heeft voor de Kerstman. De eerste wordt beschouwd als een mooie traditie, de tweede als een platte verkooptruc van een Amerikaanse frisdrankenproducent. De kans dat onze lezers er ook zo over denken, is aanzienlijk.
Heeft het iets te maken met het feit dat Sinterklaas oorspronkelijk Sint-Nicolaas was, een heilig verklaarde katholieke bisschop uit de derde eeuw? Mogelijks.
Al is de sint al lang geen kerkelijke figuur meer, hij behoort toe aan alle kinderen die hun schoentje zetten.
Die gewoonte bestaat volgens Wikipedia al minstens vijfhonderd jaar. Aanvankelijk stonden die schoenen in kerken en werd de opbrengst aan de armen gegeven. Een of twee eeuwen later stond de schoen in de huiskamer en kregen de kinderen speelgoed en lekkers. Een mooie traditie, die we moeten koesteren.
Niets verklappen
Nochtans zijn er mensen die opperen dat het niet netjes is om de kinderen iets wijs te maken. Dat is een onzinnige stelling die krachtig dient te worden bestreden. De jaren dat kinderen geloven in de sint zijn momenten van pure magie. De ontnuchtering achteraf ruimt snel plaats voor de spannende wetenschap dat ze nu groot zijn en dat ze niets mogen verklappen aan hun kleine broertjes of zusjes.
In onze contreien droegen enkele mensen in het bijzonder bij tot onze huidige kijk op Sinterklaas. De negentiende-eeuwse onderwijzer Jan Schenkman is wellicht de bedenker van de hedendaagse sinterklaasfiguur. In zijn prentenboek Sint-Nikolaas en zijn knecht liet hij de goedheilig man over de daken lopen en cadeautjes door de schouw gooien. Heerlijk.
Halfweg de twintigste eeuw schreef Godfried Bomans prachtige sinterklaasverhalen, vol ironie.
In 1945 schreef hij zelfs een heuse Catechismus van Sint-Nicolaas. Dat leverde pareltjes op, zoals: Is Sinterklaas onfeilbaar? Sinterklaas is in suiker en speelgoed voorzeker onfeilbaar, doch daarbuiten kan en mag hij dwalen. Of: Staat Sinterklaas onder het gezag der bisschoppen? Op de begane grond is Sinterklaas onderworpen aan het gezag der bisschoppen, doch eenmaal op de daken beschouwt hij zich buiten het bereik van het episcopaat.
En Bart Peeters
In Vlaanderen kreeg Sinterklaas vooral een gezicht dankzij acteur Jan Decleir, in de heerlijke televisieserie Dag Sinterklaas van scenarist Hugo Matthysen. Die uitzendingen hadden (en hebben) zo’n impact, dat mijn eigen kinderen niet spraken over sint en Piet, maar over sint, Piet en Bart Peeters.
Die Sinterklaas moeten we koesteren, in het belang van alle volgende generaties. De Kerstman, in Amerika Santa Claus genaamd, is daar maar een flauw en commercieel afkooksel van. Normaal pleit Kerk & Leven voor gastvrijheid, maar voor één keer maken we een uitzondering: stuur de Kerstman terug naar Amerika. We hopen in elk geval dat u gisteren een heerlijke Sinterklaas mocht beleven.
Reacties
Om reacties te zien en te reageren op dit artikel moet je je eerst even aanmelden via het menu bovenaan. Tot gauw.