We zitten in een golf van verkiezingen en die worden steeds ruwer. In Nederland waren er parlementsverkiezingen, de Fransen kiezen een nieuwe president, de Britse premier vervroegt de verkiezingen aan de overkant van het Kanaal. Daarbij valt op hoe hard het er toegaat. Kiescampagnes worden steeds meer brutaal en gepolariseerd.
Gemene tackles zijn schering en inslag geworden.
Ook in ons land wordt de politieke strijd steeds bitsiger uitgevochten, al blijven we in principe tot oktober 2018 buiten electorale wateren. In afwachting krijgen we een voorsmaakje aan de universiteiten van Gent en Leuven, waar verkiezingen voor een rector worden gehouden. Die verliepen in het verleden doorgaans in een serene en hoffelijke sfeer, maar dat lijkt nu niet het geval.
Ook academici zijn blijkbaar besmet met het virus van de niets ontziende kieskoorts.
In Gent doken verhalen op die we niet voor mogelijk hielden. De huidige rector van de UGent, de katholieke Anne De Paepe, is geen kandidaat voor een tweede mandaat. Ze werd onder druk gezet en geïntimideerd door een groep academici en bestuurders die naar verluidt allen lid zijn van een loge. Dat deden ze bovendien op het moment dat De Paepe rouwde om het overlijden van haar man. Die verhalen over intimidatie waren geen fantasierijke bewering in een of ander schimmig roddelblad, maar werden bevestigd door de regeringscommissaris bij de UGent, die zelf openlijk vrijmetselaar is. Als iemand dat alles had verzonnen als filmscenario, had met het afgedaan als onrealistisch.
Twee keer nadenken
Zou het aan de KU Leuven hoffelijker verlopen? Dat valt nog te bezien. De campagne was nog niet officieel begonnen, of een Vlaamse krant pakte dagenlang uit met verhalen over een kankerspecialist die in 2015 uit het UZ Leuven vertrok, nadat zijn wetenschappelijk onderzoek ter discussie kwam te staan. Over de grond van de zaak vallen ongetwijfeld heel wat bedenkingen te maken, maar waarom werd die zaak twee jaar na de feiten plotseling mediatiek opnieuw opgewarmd? Men moet echt niet paranoïde zijn om daarin een ondermijning te zien van de huidige rector, Rik Torfs, die kandidaat is voor een tweede mandaat.
Dat rectorverkiezingen op die manier worden gespeeld, is ronduit onrustbarend.
Op een moment dat de politiek dreigt ten onder te gaan aan moddergevechten, slaan die laakbare praktijken over naar de academische wereld. Onze universiteiten zouden beter twee keer nadenken alvorens ze die zelfvernietigende richting uitgaan.
Een onprettig gevoel
Het valt bovendien op dat in beide gevallen een rector met een uitgesproken katholiek profiel het doelwit is. Dat kan toeval zijn, we willen niet verzeilen in complottheorieën. Bovendien willen we in geen geval beweren dat andere kandidaat-rectoren aan de basis liggen van deze of gene maneuvers. De realiteit zal ongetwijfeld complexer zijn en wellicht spelen tal van factoren een rol. Niettemin houden katholieken er een onprettig gevoel aan over.
In Leuven moeten we ons hoe dan ook bij elke rectorverkiezing de vraag stellen welke levensbeschouwelijke koers de universiteit zal varen.
Vandaag spreekt de KU Leuven in haar opdrachtverklaring nog over de katholieke traditie en een christelijke mens- en wereldbeeld, maar zal dat in de toekomst zo blijven?
Ja, zo zeggen de kandidaten. Voor Rik Torfs is de christelijke identiteit van de KU Leuven belangrijk en onderscheidend. Traditie en toekomst gaan voor hem perfect samen. Luc Sels beklemtoont vooral de sociale waarden van het christendom, maar stelt de K van KU Leuven niet ter discussie. Opmerkelijk: beiden zetten zich uitdrukkelijk af tegen de kleurloosheid van het begrip ‘neutraliteit’. Hopelijk vertalen ze de identiteit van de universiteit alvast in een hoffelijke en zinvolle verkiezingscampagne.
Reacties
Om reacties te zien en te reageren op dit artikel moet je je eerst even aanmelden via het menu bovenaan. Tot gauw.