Deze week verschijnt een bijzonder nummer van Kerk & Leven. Het werd (bijna) integraal gemaakt door jongeren. Waarom? Omdat de Wereldjongerendagen eraan komen. Van 26 tot 31 juli verzamelen honderdduizend jongeren uit de hele wereld in de Poolse stad Krakau. Dat is wel een speciale editie waard. In het Dossier leest u alles over deze Wereldjongerendagen.
Dat is echter niet de enige reden waarom we deze Jongerenspecial maken. We willen ook graag onze stem laten horen. Al te snel wordt gedacht dat de Kerk een zaak is van oudere mensen, maar ook jongeren laten zich graag horen. Elk artikel is geschreven vanuit het blikveld van jonge mensen. Ook dit Standpunt, dat ik deze week van mijn vader overneem. Mag ik u even meenemen naar onze leefwereld?
Wij maken deel uit van een generatie met ongekende mogelijkheden op technologisch gebied. Wat is het allemaal toch makkelijk de dag van vandaag.
Je plaatst één klein berichtje op de sociale media en de hele wereld weet wat je doet of hoe het met je gaat.
Makkelijk is echter niet altijd de beste oplossing. Want net door die sociale media staan jonge mensen soms onder druk. Dat ene kleine berichtje moeten we allemaal gezien hebben. Elke boodschap die we verspreiden, moet geliked en gedeeld worden, anders voelen we ons niet geliefd. Zitten we een uurtje zonder internet, dan voelen we de stress al opkomen. Zijn die nieuwe technologieën dan wel echt een aanwinst voor ons?
Een kamer vol 'sociale' tieners
We nemen de proef op de som. Twee weken lang zaten mijn moeder en broer in Australië. Uiteraard wilde ik weten wat ze daar zagen of deden, wie ze ontmoetten. Dan zijn de sociale media het ideale kanaal om alles op de voet te volgen. Een foto op Facebook, een berichtje op WhatsApp… Allemaal gratis en voor niets. Met een vingerknip communiceren met de andere kant van de wereld, geweldig toch?
Er is ook een keerzijde. In diezelfde periode ging ik op kamp, om er een opleiding tot monitor te volgen. Dat was leuk en leerrijk, en ik heb er alweer heel wat nieuwe vrienden bij.
Echter, van zodra er een vrij moment was, greep iedereen naar zijn gsm.
Want we moesten natuurlijk meteen op de hoogte zijn van alle berichten en foto’s die op de sociale media circuleerden. Daar zat ik dan, in een kamer vol ‘sociale’ tieners. Zelf heb ik geen Facebook of Instagram, een bewuste keuze. Voor de meeste kampleden was dat amper te begrijpen.
Niet laten afleiden
Twee anekdotes dus, met een verschillende conclusie. Wat was ik blij dat ik de reis van mijn moeder en broer in Australië zo goed kon volgen, maar wat stoorde ik me aan de Facebookverslaving van mijn kampgenoten. Dat leidt ons tot de vraag: zijn die sociale media nu een zegen of een vloek?
Het antwoord is genuanceerd. Ik denk dat het een geweldige uitvinding is, zolang je maar weet hoe ermee om te gaan. De deelnemers aan de Wereldjongerendagen kunnen het goede voorbeeld geven. Het wordt voor hen beslist leuk om alles wat ze daar doen te delen met het thuisfront.
Tegelijk nodig ik hen echter graag uit om de andere jongeren die daar aanwezig zijn steevast op de eerste plaats te zetten.
Hun berichten op de sociale media mogen hen niet afleiden van het gebeuren en van hun contacten met de andere deelnemers. Wat is nu de finale conclusie? Wees sociaal, met of zonder Facebook, maar leg jezelf grenzen op en denk zorgvuldig na waaraan je op welk moment voorrang geeft. Dan klopt het adjectief ‘sociaal’ helemaal in de benaming ‘sociale media’.
Hoe dan ook wens ik u allen een fijne lectuur van dit bijzondere nummer. Geniet van onze Jongerenspecial en deel dit exemplaar gerust met uw kinderen of kleinkinderen. Wedden dat de verschillen tussen jong en oud niet zo groot blijken te zijn?
Reacties
Om reacties te zien en te reageren op dit artikel moet je je eerst even aanmelden via het menu bovenaan. Tot gauw.