In de tijd dat Marc Sleen nog stripverhalen tekende, durfde zijn hoofdfiguur Nero al eens te zuchten: Vaderschap is martelaarschap. In werkelijkheid was Nero vooral heel trots op zijn zoon Adhemar. Dat was natuurlijk allemaal fictie, maar voor veel vaders niettemin zeer herkenbaar. Eens diep zuchten bij de vereisten van het vaderschap kan deugd doen, maar als het erop aankomt zijn vaders natuurlijk wat blij met hun kinderen.
Valt het u ook op hoe er al veel meer over moeders is geschreven dan over vaders? Google leert ons dat de zoekterm ’moederschap’ goed is voor 991.000 resultaten, terwijl 'vaderschap’ maar 368.000 hits oplevert. Op de website van een bekende online boekhandel vinden we ook beduidend meer boeken over moederschap dan over vaderschap, al valt er voor vaders ook een aardig aanbod te rapen. Er bestaat zelfs een boek Vader worden voor Dummies.
Zeggen dat het vaderschap de voorbije decennia een grote evolutie doormaakte, is beslist geen overdrijving.
Op de volgende bladzijde leest u hoe drie verschillende generaties naar het vaderschap kijken. Ze blikken terug op hoe het vroeger was en vergelijken met de huidige situatie. Robert, de oudste van het viergeslacht, merkt terecht op dat vaders in het klassieke kostwinnersmodel weinig tijd hadden om zich bezig te houden met de kinderen, dat was de taak van moeders.
Een stapje verder
Vandaag ligt dat evenwel anders. In veel gezinnen gaan beide ouders uit werken en nemen vaders bijgevolg ook een deel van de gezinstaken op zich. Uit onderzoeken blijkt echter dat vrouwen een groter deel van die taken blijven uitoefenen, wat wel eens leidt tot een al te zware belasting van jonge vrouwen.
Overheden proberen daar een beleidsmatig antwoord op te vinden, maar de sleutel ligt finaal in de handen van de mannen. Zijn zij bereid een stapje verder te doen? Niemand moet van bovenaf gezinnen gaan opleggen hoe zij zich moeten organiseren en wie welke taak moet opnemen.
Vaders doen er echter goed aan zelf buiten de klassieke patronen te denken.
Veel mannen durven dat vandaag niet en daardoor ontzeggen ze zich soms mooie kansen.
Neuzen en billen
Mag ik even uit eigen ervaring spreken? Toen mijn kinderen nog op de lagere school zaten, zette ik mijn loopbaan enkele jaren op een lager pitje. Aanvankelijk door drie maanden thuis te blijven met ouderschapsverlof, vervolgens door halftijds uit werken te gaan. Dat gaf me de kans om veel tijd te besteden aan mijn kinderen. Ik haalde hen af aan de schoolpoort, ging met hen naar de speeltuin of het zwembad, hielp hen bij hun huiswerk, deelde hun plezier en droogde hun tranen. Ik veegde neuzen en billen schoon, zorgde dat ze tijdig te eten en te drinken kregen. En het fijnste van dat alles: ik mocht als eerste de verhalen horen die ze na schooltijd te vertellen hadden. Dat was onbetaalbaar.
Ja, het waren enkele van de mooiste jaren van mijn leven. Nochtans hadden sommigen mij met bezorgde blik gewaarschuwd.
Doe dat niet, het wordt het einde van je professionele loopbaan. Dat was onzin, want na die tijd volgden weer nieuwe carrièrekansen. De wereld valt echt niet stil omdat een man even zijn prioriteiten wat aanpast. Wat is er mis mee om de balans tussen werk en gezin af te stemmen op de golfbewegingen van het leven? Waarom maken we onszelf wijs dat onze loopbaan rechtlijnig moet verlopen, altijd maar verder en hoger? Veel vrouwen durven hun loopbaan wel af te stemmen op het leven, mannen kunnen van hen nog leren.
Vaders, koester uw vaderschap. Uw kinderen zijn maar één keer jong, hun jeugd vliegt zo snel voorbij. Maak dat u die wonderjaren niet mist. Het vaderschap is niet alle dagen een wandeling door het park, maar als er één godsgeschenk voor mannen bestaat, dan is het toch wel kinderen krijgen.
Reacties
Om reacties te zien en te reageren op dit artikel moet je je eerst even aanmelden via het menu bovenaan. Tot gauw.