Het is geen bruidsboeket, geen bos voor een winnaar, geen krans bij een plots verlies. Het is ook geen ruiker die een ruzie doet vergeten, noch een feestelijk bloemstuk dat langzaam opdroogt, dat herinnering wordt. De rozen die de augustijnen van Heverlee wijden op de feestdag van de heilige Rita, zijn bloemen van de hoop. Parochianen brengen ze naar een ziekbed, naar een huis waar de rouw blijft hangen of naar een mens die het niet meer weet. In naam van middeleeuws vertrouwen, het soort dat niet verwelkt.
Reacties
Om reacties te zien en te reageren op dit artikel moet je je eerst even aanmelden via het menu bovenaan. Tot gauw.