Op woensdag 8 maart 2023 luisterden we naar de broeders van Scheut en de zusters van de Jacht in een goed gevulde Rerum Novarumzaal in Muizen. De avond werd kundig en -wat dacht u anders- vol humor en met genegenheid geleid door pastoor Jan Arnalsteen. In zijn inleiding vroeg hij om geduld om hen “gaande de weg” te laten thuiskomen in onze cultuur, in onze taal. Dit jaar hebben ze deelgenomen aan het Mechels parochieleven in zijn grote verscheidenheid.
Aan de tafel: pastoor Jan Arnalsteen, Jerry en Poulard, twee jonge “mannen van Scheut”, Jan Reynebeau, Vlaamse scheutist en begeleider van Jerry en Poulard, Berlaine, Elizel en Jeya, zusters van de Jacht.
Jan Reynebeau
Jan Reynebeau sprak over de zoektocht van de congregaties naar de beste manier om als broeders van Scheut en zusters van de Jacht samen present te kunnen zijn in België. Door samen te werken ben je duurzamer bezig en sta je als “zin”zoeker ook veel sterker. De congregaties wilden aanwezig “zijn”, “zijn” belangrijker dan “doen”, in een multiculturele gemeenschap, in een stad waar ook de inbreng van de kerk welkom is. Door contact met het Vicariaat Vlaams-Brabant en Mechelen, met bisschop Koen en pastoor Guy De Keersmaecker en de vertegenwoordigers van de Mechelse parochies kwamen Elizel, Berlaine, Jeya, Jerry, Poulard en Jan vorig jaar in Mechelen toe.
Getuigen als missionaris
De broeders en zusters getuigden van wat hen aanzet om missionaris te zijn, op welke wegen en continenten ze al hebben geleefd, gewerkt en gestudeerd. In het bijzonder vertelden ze wat hen ertoe drijft om hier in België missionaris te willen zijn. Ze zijn dankbaar voor het jarenlange werk van missionarissen in hun eigen land en willen op hun beurt in Mechelen verbindingsfiguren zijn die weten hoe het is om in een nieuwe cultuur te leren leven en eigen grenzen te verleggen, steeds in verbondenheid met God.
Ze willen betekenisvol aanwezig zijn, werken en helpen waar het kan, vooral in de context van migranten, vluchtelingen, jongeren, gevangenen, arme, zieke en kwetsbare mensen, mensen die aandacht hebben voor ecologie en duurzaamheid… Het waren sterke getuigenissen van de aanwezigheid van Gods liefde, de bron van alle inzet.
In België
De missionarissen vertelden over hun confrontatie en eerste ervaringen met het “vreemde land” België. Ze hebben dit allemaal ervaren vanuit hun eigen cultuur en levenservaring maar ook vanuit hun kwetsbaarheid. Een missionaris is ook gewoon een mens die bemoediging bij mislukking, warm welkom en aandacht voor de struikelblokken even sterk ervaart als ieder ander.
In hun verhaal over de eerste ervaringen in België en in het bijzonder in Mechelen viel het op dat Elizel, Jeya, Berlaine, Poulard, Jerry en Jan stilaan echt thuis komen in Mechelen. Bijzonder treffend was in dit verband de humor en de aandacht voor nuance en begrip. Van hilarische misverstanden tot eerder moeilijke situaties: ze hebben het allemaal meegemaakt vorig jaar maar -en dat was nieuw en bijzonder- ze konden het ons ook vertellen en wij voelden of lachten mee.
Hartverwarmend klonk de dankbaarheid en appreciatie voor de mensen van Mechelen die hen zo hartelijk hebben ontvangen de voorbije maanden.
Jan Dumon
Jan Dumon, jarenlang zelf missionaris in Congo en de spreker van de eerste avond over de missionaire aanwezigheid, gaf een korte reflectie en zag dat het startjaar goed loopt en bijzonder hoopgevend is. Hij benadrukte vooral het belang van de volgehouden dialoog rond de missionaire aanwezigheid en het belang van de taal. Vooral vlot Nederlands spreken is cruciaal en onze steun door aanmoediging maar vooral door kansen te scheppen om te kunnen oefenen in een “losse babbel “is onontbeerlijk. En zeker, misschien voel je je ook uitgenodigd om hen eens bij jou thuis te vragen om mee een boterham te eten. Vriendschappen en vertrouwen zullen beslist zo verder groeien.
Het is nu tijd om een stapje verder te gaan en de aanwezigheid te intensifiëren.
De missionaire aanwezigheid Mechelen: een uitdrukking van Gods vertrouwen, een geschenk én een uitdaging voor ons allemaal.
Marieke Vandrepol
