Dopen in de Kerkgemeenschap: het sacrament van het doopsel :
Je bent welkom, want je wordt kind van God genoemd!
Naar de oorsprong
De drang om het nieuwe leven te vieren is groot. De geboorte van een kind is dan ook een overweldigend gebeuren en roept ‘mysterie' op. Ook al is alles biologisch uit te leggen, toch blijft de uitdrukking staande: “We krijgen een kindje”. Gelovige ouders spreken daarom in een doopviering hun dank uit voor het nieuwe leven en bidden dat God het mag behoeden in zijn verdere leven.
Naar de oorsprong is de doop echter geen vieren van het nieuwe leven. Want oorspronkelijk werden enkel volwassen mensen gedoopt. Met dit gebaar wilden zij uitdrukken, dat zij zich wilden bekennen tot de vriendenkring van Jezus. Het was een doopsel van bekering. Ze wilden op een nieuwe wijze in het leven staan, zich laten doordrenken van de figuur van Jezus. Ze wilden hun leven laten onderdompelen in het evangelie. Ze wilden samen met andere christenen Kerk vormen, gemeenschap zijn rond en bezield door Jezus. Het doopsel was de opname in de Kerkgemeenschap. Het is pas na enkele eeuwen, nadat het christelijk geloof een staatsgodsdienst was geworden, dat pasgeboren kinderen werden gedoopt. Ook zij mochten zich kind van God weten.
De kern van onze keuze
Vandaag wordt in de meeste parochies voor een gezamenlijke doopviering gekozen. We moeten niet verbloemen, dat dit ook zijn organisatorische redenen heeft: de beschikbaarheid van voorgangers, catechisten of andere vrijwilligers. Toch is er ook een dieper menselijke en gelovige reden. De kern van het doopgebeuren is immers een kindje laten opnemen in de Kerkgemeenschap. Dit vieren we samen in gemeenschap. We zijn als christenen geen eilandjes op zich, maar als christen weten we ons gedragen door een geloofsgemeenschap, de Katholieke Kerk.
Het gemeenschapsgebeuren wordt nog sterker benadrukt als een kindje gedoopt wordt tijdens de zondagse eucharistie. Ook dat kan. Juist op zondag in de eucharistie wordt de Kerkgemeenschap het meest zichtbaar, hoorbaar en voelbaar.
Vanuit die visie starten we in de nieuw te vormen parochie Sint-Gillis-Waas / Stekene vanaf januari 2018 met gemeenschappelijke doopvieringen.
Het sacrament van het doopsel
Gedoopt worden “in de naam van de Vader, de Zoon en de heilige Geest. “In het doopsel geeft God ons zijn “ja”. “Ja”, jou aanvaard ik als mijn geliefd kind, jij mag op Mij rekenen. “Je naam staat geschreven in de palm van Mijn hand.”
De ouders, peter en meter zeggen ook “ja” : we willen ons kind begeleiden op zijn tocht door het leven, naar het voorbeeld van Jezus. Ook familie, vrienden en de hele Kerkgemeenschap zegt “ja”, want voor het groeien als christen is een geloofsgemeenschap onontbeerlijk. Een christen zijn wij niet op ons eentje, maar in gemeenschap met andere christenen. Bij het doopsel wordt het kindje immers opgenomen in een groter geheel, met name in de Katholieke Kerkgemeenschap.
De eerste christelijke gemeenschap waarin een mens thuis mag zijn is het gezin. Het gezin staat dan ook niet alleen. Alle christelijke families vormen samen de Kerkgemeenschap. Op zondag, de dag van de Heer, komt dit het sterkst tot uiting. In de eucharistie vormen we de Kerkgemeenschap rond het Woord en de Tafel van de Heer.
Het gemeenschapskarakter van de doop komt het sterkst naar voren in de gemeenschappelijke doopvieringen. Daar waar meerdere families aanwezig zijn, kunnen we het sterkst de verbondenheid met de kerkgemeenschap ervaren. Zo is het ook bij de Eerste Communie en de Plechtige Communie en het H. Vormsel. We ontvangen deze sacramenten niet op ons eentje, maar in gemeenschap met andere christenen. Zo wordt de verbondenheid met de Katholieke Kerkgemeenschap het sterkst uitgedrukt.