De Verenigde Naties hebben net hun jaarlijks rapport over honger in de wereld uit. Een bittere pil, want voor het vierde opeenvolgende jaar neemt de honger wereldwijd toe en treft naar schatting 821,6 miljoen mensen. Bijna 10 jaar verloren, terwijl 193 landen zich in 2015 geëngageerd hebben om de honger tegen 2030 uit te bannen, reageert Thierry Kesteloot namens de Coalitie tegen de Honger, waarvan ook Broederlijk Delen deel uitmaakt. Het is vooral alarmerend omdat de overgrote meerderheid van vrouwen en mannen die door voedselonzekerheid getroffen worden, boeren zijn. Zij zijn het juist die de planeet voeden.
Wereldwijde voedselproductie is voldoende
Honger is nochtans verre van onvermijdelijk. De huidige voedselproductie is groot genoeg om de wereldbevolking te voeden. Om het recht op voedsel voor iedereen te realiseren, is wel een ambitieus voedsel- en landbouwbeleid nodig dat familiale landbouwers ten goede komt en de transformatie van onze voedselsystemen op een eerlijke en duurzame manier ondersteunt. Ondanks de voedselcrisis van 2007-08, laat dietransformatie nog altijd op zich wachten. Er zijn veel beloftes gemaakt, maar het totale aandeel van de ontwikkelingshulp bestemd voor landbouw is niet toegenomen, ook niet in België.
Door af te zien van haar programma’s die specifiek gericht zijn op het bestrijden van voedselonzekerheid, voldoet de Belgische financiering niet aan haar verplichtingen, terwijl België heeft zich ertoe heeft verbonden 15 procent van de officiële ontwikkelingshulp toe te wijzen aan de sector voedselzekerheid en landbouw, zegt Suzy Serneels van Broederlijk Delen.
In het licht van de klimaatopwarming moeten steun en financiering vanuit België toenemen, zowel in kwantiteit als in kwaliteit. Suzy Serneels (Broederlijk Delen)
Honger is een politieke mislukking
De huidige internationale samenwerkingsstrategie van België is gericht op het faciliteren van investeringen door de privésector en het vergroten van het concurrentievermogen van producenten. Die investeringen gaan vaak ten koste van de strijd tegen de honger, waarbij familiale landbouwers worden verwaarloosd en genderongelijkheid in de rurale gebieden wordt versterkt. België moet prioriteit geven aan de ondersteuning van de overgang van gangbare landbouwpraktijken naar agro-ecologische systemen, die efficiënter omspringen met de hulpbronnen, veerkrachtiger zijn en meer aandacht hebben voor de centrale rol van de boer(in) en gendergelijkheid in het voedselsysteem. België moet zich ook meer richten en sterker inzetten op vrouwen en op de sociale innovaties die ze brengen.
Honger is niet louter een technisch probleem, het is een politieke mislukking en daar zijn politieke oplossingen voor nodig. Thierry Kesteloot (Coalitie tegen de Honger)
Bron: Broederlijk Delen