De minister richt zich in haar brief allereerst tot de slachtoffers: 'Ik zie jullie verdriet, ik steun jullie en ik leef met jullie mee. Jullie verdriet en lijden zijn niet te bevatten, en jullie moed om de waarheid te spreken en gerechtigheid te eisen, verdient onze diepste bewondering.'
Vervolgens richt ze zich ook tot de katholieke gelovigen, 'als warme gemeenschap waar ik omwille van het geloof graag deel van uitmaak'. Haar boodschap is ook aan hen: 'Ik zie je, ik voel je woede en ik deel je onbegrip. Ik deel de weerzin voor wat in de reeks te zien is, en de vaste overtuiging dat we hiervan, vanzelfsprekend, met z'n allen duidelijk afstand moeten nemen. Want wat in deze reportage aan het licht komt, staat haaks op de kernwaarden van ons geloof.' Ook betuigt ze in de brief haar steun aan alle clerici en vrijwilligers die zich wel oprecht inzetten voor hun lokale geloofsgemeenschap.
Centraal in haar brief staat een oproep tot samenhorigheid.
Gelovig zijn is verbinding maken met elkaar. Laat deze gruwelijkheden ons niet verdelen, maar net samenbrengen. Annelies Verlinden
'De kerk, dat zijn niet de kille instellingen die zo lang blind en doof zijn geweest voor de pijn van zovelen. De kerk, dat zijn niet de gebouwen van beton en baksteen waarachter zoveel pijn en misbruik schuilt en verscholen is gehouden. De kerk, dat zijn jullie. Dat zijn wij allen. Dat is het geloof in de boodschap van liefde die nog steeds de moeite is om te worden verteld en gedeeld.'
Nu is het moment om samen te komen, om het beeld van de échte, ware en warme kerk te tonen die we in ons hart meedragen.
'De kerk was zo lang een plaats van ontmoeting en verbinding in elk dorp, elke stad. Laten we bewaren wat echt is en wat de moeite waard is om als inspiratie te blijven dienen.'
