Charles wordt geboren in Antwerpen in 1924. Hij loopt school bij de jezuïeten, maar kiest op 18-jarige leeftijd voor de witte paters. Tijdens zijn studies wordt Charles gearresteerd door de Gestapo (wegens luisteren naar de radio). In de gevangenis raakt hij bevriend met gedetineerden.
Nu al is duidelijk dat hij zich niet zal laten intimideren om het goede te doen.
In 1949 legt hij zijn geloften af. Een jaar later wordt hij benoemd in de kasba van Algiers, waar hij een scoutsgroep gaat begeleiden. In 1955 trekt hij verder naar Kabylië, Tizi-Ouzou, en leert Berbers.
Over deze periode schreef zijn oude klasgenoot Manu Ruys in 1994 in De Standaard: Charles Deckers was een nuchtere sinjoor met veel zelfironie. Bij hem domineerden een scherp analytisch verstand, een grote intellectuele weetlust en een warme menslievendheid.
Hij voelde de islam aan als een uitdaging, een factor die de toekomst van Afrika bepaalde en steeds belangrijker zou worden voor het christelijke Europa. Manu Ruys
Manu Ruys gaat voort: Hij zag er een levenstaak in die islam te bestuderen en op grond van de raakpunten die hij ontwaarde, een dialoog te ontwikkelen, die mensen nader tot elkaar zou brengen. Daarom werd hij Algerijn met de Algerijnen, Berber met de Berbers.
Van de Franse kolonisator...
Tot 1977 is pater Charles in Algerije actief. Hij leidt een opvanghuis voor jongeren, komt op voor de rechten van meisjes en vrouwen, richt een beroepsschool op, een bibliotheek voor jongeren en een voetbalploeg. De spelers dragen shirts met de kleuren van de Algerijnse vlag. Die uiting van nationale fierheid is de Franse kolonisator een doorn in het oog. Bij een razzia van het Franse leger tijdens een match wijkt pater Charles niet van de zijde van zijn jongeren.
Na de onafhankelijkheid in 1962 vertrekken de Fransen met in hun kielzog de meeste christenen. Pater Charles blijft en neemt de Algerijnse nationaliteit aan.
Omdat België dan nog geen dubbele nationaliteit aanvaardt, moet hij voor elke reis naar België een visum aanvragen…
… over nieuwe onderdrukkers...
Maar al gauw begint het Nationale Bevrijdingsfront (FLN) Algerije om te vormen tot een strakke, dogmatische, centralistische staat. Charles ziet hoe de Kabylen nauwelijks kansen krijgen om hun cultuur te ontwikkelen.
Omdat hij het opnam voor de Berberjeugd, krijgt hij in 1976 verbod nog langer in Kabylië te verblijven.
Een jaar later wordt hij uit Algerije verbannen.
Reacties
Om reacties te zien en te reageren op dit artikel moet je je eerst even aanmelden via het menu bovenaan. Tot gauw.