Het is tegenstrijdig: een plek om tot rust te komen, maar samen met andere mensen.
Geert Peymen • Waarom niet? Stilte is voor mij ook een manier van communiceren, een motor.
We mogen stilte niet alleen beschouwen als de afwezigheid van lawaai.
Door stil of stiller te zijn, ga je beter luisteren en word je alerter voor andere zintuiglijke ervaringen. De échte stilte, dié is pas ongemakkelijk.
Pleuntje Jellema • Iedereen moet terechtkunnen op een plek waar je even weg kan uit alle prikkels.
Hoe stel je je zo'n plek concreet voor?
Geert Peymen • Ik denk bijvoorbeeld aan een publieke kantine, midden in de stad, waar mensen die in de buurt werken 's middags hun boterhammen kunnen opeten. Waarom geen plek in een park waar je even kan gaan liggen?
Pleuntje Jellema • In steden en parken zie je overal bankjes waar je kan gaan zitten – hoe kunnen we die bankjes plaatsen zodat je met andere mensen meer in dialoog gaat? Het gaat in onze ideeën ook om ontmoetingen en samenhorigheid.
Geert Peymen • Iedereen beseft dat het zo niet langer kan zoals we bezig zijn. Alles is competitief geworden, er is geen tijd meer om even op adem te komen. We hebben plekken nodig om even afstand te kunnen nemen. Ik zeg soms:
We zijn goed bezig met onze aarde te redden, maar soms vergeten we onszelf. We moeten ook onszelf redden.
Is iedereen daarvan overtuigd?
Geert Peymen • We hebben het geluk dat Gent vruchtbare grond is voor zulke ideeën. Tegen de lente willen we in een achtertuin in de drukke Veldstraat een stilteterras openen. Hiervoor werken we samen met studenten interieurarchitectuur, waarbij we de publieke ruimte benaderen als woonkamers van de stad.
Pleuntje Jellema • We zijn ervan overtuigd dat dit alsmaar belangrijker gaat worden. Tegelijk is het soms moeilijk om over stilte te praten. Heel vaak verengt het gesprek zich tot stilte in de strikte zin van het woord, terwijl het voor ons zoveel meer betekent.
Jullie mikken ook op bedrijven. Staan die daar open voor?
Geert Peymen • Zeker, al vergt dat soms een heel andere bedrijfscultuur. Het aantal gevallen van burn-out toont aan dat die cultuur soms helemaal niet goed zit. Wat kan een werknemer doen om eens een kwartiertje tot rust te komen? Van studenten hoor ik dat ze op het toilet gaan zitten om rust te vinden – wellicht is het in het bedrijfsleven ook zo. Dat kan toch anders? Waarom zou men tijdens een pauze niet eens kunnen gaan liggen om écht te ontspannen en al die verkrampte gewrichten rust te geven?
Werknemers zouden op het eind van de werkdag in het bedrijf zelf tot rust moeten kunnen komen door een halfuurtje in een soort decompressieruimte te gaan zitten.
Lijkt me beter dan zich naar de auto te haasten om in de file te gaan staan en dan helemaal opgefokt thuis te komen.
Pleuntje Jellema • Zoiets is natuurlijk maatwerk. Per bedrijf moeten we eerst observeren en zien wat er mogelijk is.
Jullie plannen ook een tournee langs bedrijven, scholen en overheden met de zogenaamde waterbabbelbox. Wat is dat precies?
Geert Peymen • De waterbabbelbox werd ontworpen voor het Be ssst Stiltefestival in Brussel. Hij maakte er deel uit van een open tentconstructie waar muzikanten en sprekers optraden voor enkele tientallen luisteraars. De box is gemaakt van houten panelen, die op omgekeerde waterkratten staan. Het is een stille, witte ruimte waar mensen tot rust kunnen komen, een glas water drinken en desgewenst met elkaar in contact komen.
Reacties
Om reacties te zien en te reageren op dit artikel moet je je eerst even aanmelden via het menu bovenaan. Tot gauw.