Valt het je op hoe lui Adam erbij ligt in dit fresco? De gemiddelde man of vrouw met een burn-out of na een televisiemarathon. Zie je hoe gezwind God op hem afkomt? God is hier geen knutselaar - hij heeft Adam niet geboetseerd of gemaakt. Maar zijn liefdeskracht werkt scheppend. Adam komt pas echt tot leven als God hem aanraakt.
Een sacrament is een ritueel door hetwelk God jou aanraakt. Hij doet dat heel bijzonder in het sacrament van de biecht, tegenwoordig minder beladen het sacrament van de verzoening genoemd.
Hoezeer heeft de wereld nood aan verzoening! Vanuit die overtuiging lanceerde paus Franciscus het Jubeljaar van de Barmhartigheid, dat start op 8 december.
De oorsprong van jubeljaren vinden we in het Oude Testament. Om de 50 jaar werden ze gevierd. Schulden werden dan kwijtgescholden, ruzies bijgelegd en slaven weer in vrijheid gesteld. Het waren concrete en radicale pogingen om onrecht ongedaan te maken en de samenleving voor te bereiden op de komst van de Messias. Die zou dan het herstel meebrengen van een samenleving gebaseerd op de goddelijke sjalom of barmhartigheid.
Ontdek ons dossier over het Jubeljaar van de Barmhartigheid.
De biecht die paus Franciscus’ leven veranderde
Het door de paus gelanceerde Jubeljaar van de Barmhartigheid echoot de Bijbelse geschiedenis van verlangen naar herstel. De paus hamerde al in uiteenlopende contexten op de noodzaak aan meer barmhartigheid, bijvoorbeeld in het kader van de klimaatproblematiek en van de christelijke visie op gezinsvormen buiten het kerkelijke huwelijk.
Maar dat herstel van sjalom kan je niet los zien van het herstel van onze verbondenheid met God, die ons leert om barmhartig naar de wereld te kijken. Ondanks alle zorgen over wat fout gaat in de wereld, schenkt een barmhartige blik vooral vreugde. Want:
Barmhartigheid is de enige manier om het kwaad te overwinnen. Rechtvaardigheid is nodig, heel erg zelfs, maar is niet voldoende. Rechtvaardigheid en barmhartigheid behoren samen te gaan. Paus Franciscus
Deze zinnen schrijft paus Franciscus in zijn brief aan jongeren ter gelegenheid van de Wereldjongerendagen 2016 in Krakau. Hij beschrijft daarin ook een biechtgesprek dat zijn leven veranderde: Toen ik 17 jaar was, stond ik eens op het punt met vrienden uit te gaan. Ik besloot eerst nog even een kerk binnen te gaan. De priester boezemde me vertrouwen in en ik voelde het verlangen mijn hart te openen in de biecht. Die ontmoeting veranderde mijn leven. Als we ons hart nederig en transparant openen, kunnen we de barmhartigheid van God heel concreet overwegen, ontdekte ik.
Ik wist zeker dat God, in de persoon van die priester, al op me wachtte nog vóór ik de beslissing had genomen die kerk binnen te gaan. Paus Franciscus
Hij gaat verder: Het is zoiets moois om de barmhartige omhelzing van de Vader in het sacrament van verzoening te ervaren, te ontdekken dat de biechtstoel een plaats van barmhartigheid is, en onszelf te laten raken door de barmhartige liefde van de Heer die ons altijd vergeeft.
Biecht anno 2015: verzoeningsviering met jongeren
Voor de rationele mensen die wij zijn is het niet vanzelfsprekend om in de helende kracht van een sacrament te geloven. En al zeker niet in dat van de biecht. Het verzoeningsgesprek is bij uitstek een daad van geloof, omdat het een daad is van overgave. Je stelt je kwetsbaar op door in het bijzijn van een priester je hart open te leggen, vertrouwend op de goedheid van God.
Reacties
Om reacties te zien en te reageren op dit artikel moet je je eerst even aanmelden via het menu bovenaan. Tot gauw.