Er is niemand die niet geconfronteerd wordt met deze crisis en ieder wordt uitgenodigd om op een heel persoonlijke wijze een antwoord erop te geven, schrijft broeder René Stockman, de generale overste van de Broeders van Liefde, in een overweging over de coronapandemie vanuit het generalaat van de congregatie in Rome waar het Pauselijk Belgisch College is gevestigd. Velen worden opgevorderd om heel direct ermee bezig te zijn, denken we bijvoorbeeld aan de wetenschappers die nu onverdroten op zoek zijn naar een vaccin en een geschikte therapie. Maar ook zij die genoopt zijn om gewoon binnen te blijven om ervoor te zorgen dat de verdere verspreiding kan worden beheerst, worden uitgenodigd om dit als een specifieke verantwoordelijkheid te zien. Het kunnen momenten worden dat men dichter en intenser met mekaar zal gaan leven, dat men meer van mekaar zal moeten gaan verdragen, omdat men niet op de vlucht kan gaan voor mekaar en weg van mekaar.
Voor sommigen zal de opgelegde afstand juist een grotere nabijheid doen groeien, een gevoel dat we elkaar echt nodig hebben, een herontdekking hoeveel we voor elkaar toch wel mogen betekenen.
Op spiritueel vlak worden we opgeroepen om op een andere wijze anderen nabij te zijn. Wat we niet kunnen doen als lichamelijk werk van barmhartigheid, het zorgen voor hen die ziek zijn en zelfs hen bezoeken, kunnen we nu transformeren in een spiritueel werk van barmhartigheid, het bidden voor allen, voor de levenden en de doden. Wanneer het lichamelijk nabij zijn niet meer kan, krijgt deze spirituele nabijheid meer groeikans.
Pasen vieren met ingehouden vreugde
Wie had ooit gedacht om de veertigdagentijd dit jaar als gevangenen in eigen huis te moeten doorbrengen! En wellicht zullen we ook Pasen slechts met een ingehouden vreugde mogen vieren. Maar toch zal het ons zeggen dat er leven is na corona, zoals er ook leven is na de dood. Het moge ons een troost en ook een aanmoediging zijn om ons niet door de angst te laten grijpen. Met dit beeld sprak ook paus Franciscus in zijn homilie voor het lege Sint-Pietersplein, maar gericht aan de hele wereld, verwijzend naar de storm op het meer terwijl Jezus rustig ligt te slapen op de steven van de vissersboot. 'Waarom zijt ge zo bang? Hoe is het mogelijk dat ge nog geen geloof bezit?' (Mc. 4, 40). Het was Jezus’ antwoord op de noodkreet van de apostelen die nu ook onze noodkreet is: 'Meester, raakt het U niet dat wij vergaan?' (Mc. 4, 38). En met één gebaar bedwong Hij de wind en het werd volmaakt stil. Nu is het paradoxaal de stilte om ons heen, veroorzaakt door corona, die ons onrustig en angstig maakt.
Maar misschien helpt dit ons om te groeien in die innerlijke stilte, innerlijke vrede en rust die alleen de Heer ons kan geven.
Daarom herhalen we de titel van deze overweging: inderdaad, corona helpt ons om te verstillen.
Lees de integrale tekst van 'Corona doet ons verstillen', de overweging van broeder René Stockman.