Vredeswerk vraagt geduld
Toch kwamen op deze 30ste interreligieuze bijeenkomst ook enkele concrete resultaten van het netwerk aan vredestichters in de geest van Assisi aan bod. Zo bedankte de president van de Centraal-Afrikaanse Republiek, Faustin Archange Touadéra, Sant’Egidio expliciet voor het geleverde werk. De religieuze leiders in mijn land, zowel christenen als moslims, zijn niet in de val van het religieuze conflict gestapt en hebben zo een burgeroorlog weten te vermijden. Want vredeswerk vergt inderdaad geduld. Het was niet de eerste keer dat ik naar zo’n bijeenkomst kwam, vertelt metropoliet Athenagoras. Je begint na een tijd een aantal mensen beter te kennen en met vertrouwen grondiger te discussiëren. Bovendien komt het er ook op aan de boodschap na elke bijeenkomst in onze gemeenschappen en moskeeën uit te dragen, aldus nog Mohamed Achaibi. Daarom was het goed dat Taher Tugjani er deze keer bij was en hierover rechtstreeks onze imams kan briefen.
Profetische momenten en gebaren
Bisschop Johan Bonny wijst op drie elementen om het succes van deze editie van de interreligieuze bijeenkomsten te vatten. Enerzijds was er de aanwezigheid van paus Franciscus, die zich duidelijk inspireert op de Sint-Franciscus en de ‘poverello’ van deze tijd probeert te zijn: voor de armen en voor de vrede. Verder was er natuurlijk de magie van de stad Assisi, die de franciscaanse spiritualiteit als het ware uitademt en waar paus Joannes Paulus II dertig jaar geleden het profetische idee had alle religieuze wereldleiders samen te brengen. En uiteindelijk telde ook het moment in de geschiedenis: het was de eerste keer dat de wereldgodsdiensten elkaar ontmoetten sinds de vele tragische gebeurtenissen van de voorbije maanden, in Parijs, in Brussel en Zaventem, in Nice, in Saint-Étienne-du-Rouvray en op zovele plaatsen op de wereld. Ja, dit waren werkelijk profetische momenten en profetische gebaren van onderlinge verstandhouding.
Belang van de oecumene
Toch is het werk niet af. Interreligieuze dialoog is belangrijk, zegt de leider van de orthodoxen in België, Luxemburg en Nederland, mgr. Athenagoras Peckstadt, maar laat ons de oecumene toch niet uit het oog verliezen. Inderdaad, sommige orthodoxe patriarchen waren afwezig omdat ze aan de katholiek-orthodoxe dialoog in het naburige Chieti deelnamen, maar anderen – zoals bijvoorbeeld de Russisch-orthodoxen – zijn om geopolitieke of kerkpolitieke redenen weggebleven. Dat is jammer, zegt Athenagoras, want we hadden in Assisi bijvoorbeeld graag moslimleiders uit het beproefde Syrië samengebracht met orthodoxe bisschoppen, maar de orthodoxe patriarch Johannes van Antiochië – de broer trouwens van de ontvoerde bisschop Paul Yazigi van Aleppo – was afwezig. Iedereen weet natuurlijk dat de orthodoxe christenen in Syrië doorgaans het regime van Bashar Al-Assad genegen zijn, omdat het de religieuze diversiteit nooit iets in de weg legde.
Reacties
Om reacties te zien en te reageren op dit artikel moet je je eerst even aanmelden via het menu bovenaan. Tot gauw.