Sommigen denken nu dat ik supergelovig ben, maar ik ben niet eens gedoopt, laat Elena Peeters zich ontvallen. En dat als enige van de familie. Haar zus liet zich dopen op haar 9de. Vanwaar dan die pelgrimstocht?
Elena Peeters • Voor mijn afstudeerproject in de richting Woord aan het Conservatorium in Antwerpen moest ik een vraag onderzoeken en creatief uitwerken. Wat is jouw noodzaak?, was het mantra dat daar jarenlang klonk. Wie was ik? Wat had ik te vertellen? Geen idee.
Tegelijk voelde ik dat ik op een kruispunt stond: afstuderen, beslissen welke kant ik op zou gaan. Daarnaast was ik benieuwd naar wat zo’n langdurige eenzaamheid met me zou doen.
Om te kunnen samenleven met iemand anders, moest ik ook kunnen samenleven met mezelf, vond ik.
Zoals elk jaar trok ik voor een week naar mijn meter in Duitsland. Als ik aan haar denk, zie ik mij weer mijn nieuwjaarsbrief voorlezen in het bijzijn van een hele hoop volk, want zij keerde net terug van een pelgrimstocht met Oikoten. Ze straalde, net als het 16-jarige meisje dat ze op die tocht begeleid had. Ze was mijn heldin, en die van velen.
Die week in Duitsland verslond ik haar brieven en dagboeken van destijds en ik wist: dit is wat ik moet doen, nu.
Vond je antwoord op je vragen?
Toen ik vertrok, ging ik ervan uit dat de aankomst glorieus en allesverklarend zou zijn. Maar al gauw bleek er vooral onderweg van alles te gebeuren. Er waren mensen die me na 5 minuten al de sleutel van hun huis gaven: Ik moet even mijn zoon van de scouts ophalen. Maak het je gemakkelijk! Vertrouwen ontvangen en durven te geven ... soms was het zo overweldigend dat het me bijna teveel werd. Het ontvangen kan nog moeilijker zijn dan het geven.
Ik voelde iets wat ik zou omschrijven als eenheid. Misschien is het dat wat anderen ‘geloven’ noemen.
Die ervaring van eenheid deed me heel sterk voelen dat ik liefhad. Als ik ergens in geloof, dan is het in de liefde.
Intussen ben je bezig met een stuk over de doodstraf. Is pelgrimeren een afgesloten hoofdstuk?
De voorstellingen zijn zo goed als helemaal afgerond, maar die ervaring is echt een deel van mij geworden. Dat laat ik niet meer los. Ik was zo erg in de wereld voor ik vertrok, hoewel je even goed uit de wereld zou kunnen zeggen, want ik had weinig greep op mijn leven. Het overkwam me met een snelheid waar ik geen vat op had.
Een korte wandeling in de natuur is voldoende om dat gevoel van eenheid weer op te halen.
Schrijf je al lang met terdoodveroordeelden?
Ik begon ermee met het oog op een nieuwe voorstelling. Het was mijn man die me op het idee bracht. Hij had een interview gelezen met Agnes Steenssens van Without Walls. Met de krant in de hand zei hij: Voilà, je volgend project. En dat klopte als een bus.
Op mijn tocht naar Rome had ik beseft hoe snel en hard we oordelen over mensen. Door alleen te stappen, schort je dat oordeel op. De ene dag stap je door industriegebied, de volgende door Toscane. En of je voeten zeer doen of niet, je neemt het zoals het is. Pas als er iemand anders bij is kan je iets delen, en begin je te oordelen.
Wat Agnes Steenssens doet - terdoodveroordeelden bijstaan - is het ultieme niet-oordelen.
Agnes bracht me in contact met enkele mensen op Death Row in de Verenigde Staten en ik ben beginnen schrijven met hen. Een van hen schreef me meteen dat ik zijn beste vriend was. En dat was ook zo. Want hij had niemand anders. Ik wist dus ook met een ruk: dit is niet iets wat ik zomaar weer stop zet.
Na enige tijd bezocht je hen ook in de gevangenis. Hoe was dat?
Een klein, blond meisje alleen op pelgrimstocht is één ding. Maar alleen voor een terdoodveroordeelde achter glas in een zwaarbewaakte gevangenis, dat is 1000 keer moeilijker. Ik ben mezelf meer tegengekomen tijdens dit project dan op de hele tocht naar Rome. Mijn man zat op dat moment thuis met een depressie, dat maakte het er niet makkelijker op.
Plots was er die dubbelheid van mannen achter tralies die vrij willen zijn enerzijds, en mijn geliefde die vrij was maar verlangde naar de dood anderzijds.
Reacties
Om reacties te zien en te reageren op dit artikel moet je je eerst even aanmelden via het menu bovenaan. Tot gauw.