De jaarlijkse interreligieuze dialoog- en gebedsdagen in de geest van Assisi trekken volgend jaar naar de thuisstad van Sant’Egidio, naar de Eeuwige Stad Rome. Dat maakte voorzitter Marco Impagliazzo bekend op de Plaza de La Almudena, die geprangd ligt tussen de kathedraal en het koninklijk paleis in Madrid. Daar werd de traditionele slotceremonie van de driedaagse bijeenkomst Pas sin Fronteras –Religiones Y Culturas en Dialogo (Vrede zonder grenzen – Religies en culturen in dialoog) gehouden.
Zelfs voor wie al vaker zo’n strak geregisseerde slotceremonie meegemaakt heeft, blijft ze telkens ontroerend.
Bidden
Tevoren waren de deelnemers van verschillende wereldgodsdiensten tegelijk, maar op verschillende plekken in de omgeving en allen conform hun eigen spirituele tradities voor vrede gaan bidden. Alle christenen waren voor een oecumenisch gebed voor de vrede samengekomen in de grootse Catedral Sante María Real de La Almudena. Verder waren er ook plekken voorzien voor het gebed van respectievelijk joden, moslims, boeddhisten en de godsdiensten uit India en het Verre Oosten.
Vredesoproep van Madrid
Daarna verzamelden de verschillende groepen voor een gezamenlijke optocht naar het La Almudena-plein, waar de slotmanifestatie plaatsvond. Omdat al drie dagen lang met de Spaanse siësta rekening gehouden werd en er geen panelgesprekken of bijeenkomsten in de vroege namiddag waren, begonnen de gebedsdiensten en dus ook de slotceremonie een uurtje later dan gewoonlijk. Daarom waren er minder en kortere toespraken. Zodat een jonge Spaanse vrij snel naar voren stapte om de Vredesoproep van Madrid voor te lezen.
Deze oproep overhandigen de religieuze leiders telkens aan kinderen, die hem dan weer doorgeven aan de maatschappelijke actoren.
Daarna volgden zoals telkenjare de prachtige beelden van religieuze leiders allerhande die één voor één een kaars aan twee grote kandelaars aanstaken en de Vredesoproep ondertekenden. En hoewel je vele gezichten elk jaar terugziet, zijn er ook telkens weer nieuwe gezichten bij: nieuwe religieuze en spirituele leiders, maar ook extra gewone mensen die zich door de Geest van Assisi geïnspireerd voelen zelf actoren van vrede te worden.
Vrede moet globaal zijn
Dertig jaar geleden flakkerde met de val van de Muur van Berlijn de hoop op vrede in de wereld op. Nu lijkt die hoop te verzwakken. Oorlog en vrede, veiligheid en cyberveiligheid, ziektes, epidemieën en migraties, de problematiek van de duurzame en van de klimaatverstoring, de strijd tegen nucleaire proliferatie en tegen groeiende ongelijkheden: het zijn allemaal problemen die de grenzen en capaciteiten van één land of één volk overstijgen.
De Vredesoproep van Madrid vertaalt zeer duidelijk de basis-intuïtie dat vrede voortaan globaal of gewoon niet zal zijn.
Wij vragen dan ook aan iedereen – aan politieke leiders, aan de rijkere mensen, organisaties en machten van deze planeet, aan alle mannen en vrouwen van goede wil – om de nodige middelen bij elkaar te brengen om te voorkomen dat nog langer jaarlijks duizenden kinderen sterven omdat ze niet de nodige gezondheidszorgen krijgen of dat zij niet naar school kunnen gaan om hun toekomst op te bouwen.
Wij kunnen ons niet langer verschuilen achter een muur van onverschilligheid. Vredesoproep van Madrid
Vluchtelingen in Mexico
Op de slotbijeenkomst sprak ook José Alejandro Solalinde Guerre, de priester-stichter van de Hermanos en el Camino, een organisatie die zich in het zuiden van Mexico ontfermt over migranten uit Midden- en Latijns-Amerika die naar de VS trekken. Ze biedt hen voedsel, onderdak, medische, psychologische en juridische hulp aan. Deze migranten vormen de tastbare bewijzen van het failliet van onze postmoderne kapitalistische samenleving.
Maar onderweg zijn draagt ook hoop in zich, hoop op culturele en spirituele vernieuwing. Jose Alejandro Solalinde Guerre
De reis zelf biedt een zekere kracht. Migranten vormen een kans om ons geloof te verdiepen, om beter te leren geloven in een God van iedereen, in een God die ook de migranten liefheeft. Migranten houden ons een nieuwe, rijkere en meer diverse mensheid voor. Als kerk kunnen wij van de migranten leren dat ook wij pelgrims zijn. Laat ons nooit vergeten dat waar wij migranten opvangen, wij Jezus zelf ontvangen.