Wat heb je nog over je tante geleerd door het boek te schrijven?
Julie • Ik ken tante Jeanne natuurlijk al mijn hele leven… Mijn ouders - die besloten kinderen te adopteren na een bezoek in India - leefden vanuit dezelfde inspiratie. De interesse is me dus met de paplepel ingegeven.
Als kind schreef ik elke zondag een brief aan tante Jeanne.
Ik heb de beweging weten ontstaan en groeien. Toch heb ik het gevoel dat ik haar werk nu pas tot in de diepte ben beginnen te begrijpen. Geen statuut hebben, wat betekent dat? Het zet de deur open naar allerlei vormen van misbruik, tot de ergste slavernij.
Als ik nu het woord ‘laaggeschoolde’ hoor, dan gaat mijn haar rechtop staan. Woorden kunnen geruisloos zelfwaarde afnemen van mensen.
De dag van de boekvoorstelling reed ik achter een vrachtwagen met het opschrift Waste solutions (afvaloplossingen). Gooit de chauffeur een blikje uit het raam. Normaal zou ik woest reageren. Nu besef ik: Die man heeft geen ownership over zijn werk. Hij wordt niet betrokken door zijn werkgever. Dat zijn gemiste kansen.
Is je betrokkenheid bij de beweging toegenomen?
Julie • Absoluut. Ik ben in direct contact met Jeannes opvolgster, zuster Christy Mary, via Whatsapp. De financiële steun vanuit Vlaanderen voor de beweging blijft erg belangrijk. De opvanghuizen worden er volledig door gefinancierd.
Waar het voor Jeanne moeilijker wordt om aanwezig te zijn op benefiets, ben ik bereid de fakkel over te nemen.
Net zoals Jeanne deed wat ze deed als vrucht van haar opvoeding en vorming, zo is dat ook bij mij. Solidariteit kun je leren. Het zit in kleine dingen die je ouders je voorleven. Ik probeer dat zelf ook door te geven. Voor een vormeling in de familie heb ik een dubbel geschenk: een centje voor zichzelf en een gelijk bedrag dat ze mag schenken aan een zelfgekozen goed doel.
Maak het vanzelfsprekend om te delen.
Wat droom je voor de toekomst van India, Jeanne?
Zr Jeanne • Dat alle kinderen gelijke kansen krijgen om kind te zijn. Dat de aandacht gaat naar de mens, niet naar hun papieren, sociale of religieuze achtergrond.
En voor de beweging?
Zr Jeanne • Die groeit en bloeit nu onder leiding van mijn medezuster Christy. Toen in 2006 een wet gestemd werd die kinderarbeid in bepaalde sectoren verbiedt, maar ze onder de radar bleef bestaan, begon zr Christy een kinderrechtenbeweging. Onvoorstelbaar! Na een maand kwamen er al kinderen naar mij die zeiden: Didi, wij mogen naar school, dat is ons recht, want wij zijn zoals alle andere kinderen.
Zr Christy is heel bekwaam en ik ben blij dat de congregatie het werk ook na mij met overtuiging verder zet.
Julie • Jeanne is al heel vroeg begonnen met de verantwoordelijkheid te spreiden. Dat deed ze met het oog op de continuïteit van de organisatie.
Zr Jeanne • Op een gegeven moment kreeg ik enorm veel schrik. De beweging breidde zich snel uit en heel veel huisarbeidsters begonnen te hopen op respect voor hun rechten.
Politici hadden al zoveel loze beloftes geuit en ik begon te twijfelen.
Daarop richtten we voor elk van de 28 talen en 23 staten waarin we werken een coördinatieteam op. Zo werd de organisatie democratisch en gedragen.
Het moest een weg zijn die doorloopt, hé.
Meer weten
Reacties
Om reacties te zien en te reageren op dit artikel moet je je eerst even aanmelden via het menu bovenaan. Tot gauw.