In de chrismamis, die jaarlijks in de Goede Week (meestal in de ochtend van Witte Donderdag) wordt gevierd, wijdt de bisschop het chrisma, de olie die gebruikt wordt voor de zalving bij de sacramenten van doopsel, vormsel en de ambtswijding tot priester en bisschop. Hij zegent ook de olie voor de zieken en voor deelnemers aan het catechumenaat, de voorbereiding op het doopsel. Voor de chrismamis worden alle priesters van het bisdom uitgenodigd om samen met hun bisschop te beloven dat ze zullen voldoen aan het gebod van Jezus tot herhaling van het Laatste Avondmaal. De chrismamis benadrukt op die manier de nauwe verbondenheid van de priesters met hun bisschop. In zijn homilie roept bisschop zijn priesters op trouw te blijven aan de zending die zij bij hun wijding hebben ontvangen. Na de homilie hernieuwen de priesters, als teken van hun trouw, de beloftes die zij bij hun wijding aan de bisschop hebben gedaan.
Uitdagingen
In zijn homilie herinnerde kardinaal Jozef De Kesel aan de oproep van paus Franciscus, helemaal in de lijn van het Tweede Vaticaanse Concilie om de zending van de Kerk allereerst te zien als het samen op weg gaan van het volk van God: de synodale weg. Want de uitdagingen waarvoor we staan zijn groot. We hebben hopelijk een pandemie van bijna twee jaar bijna achter de rug. Ondertussen worden we geconfronteerd met de gruwelen van een oorlog waarvan we dachten dat ook dit bij ons niet meer kon.
Maar ook de Kerk staat voor grote vragen en uitdagingen. Het gaat niet alleen maar om enkele veranderingen en aanpassingen, hoe noodzakelijk die ook zijn. We zijn echt een bladzijde aan het keren.
Het is de overtuiging van paus Franciscus dat we dat alleen samen aan kunnen. Dat alleen een synodale Kerk toekomst heeft.
Nederigheid
Kardinaal De Kesel waarschuwde voor overtrokken verwachtingen. Je wordt geen synodale Kerk in enkele jaren. Het is een weg die we blijvend moeten gaan, met vallen en opstaan. Maar het vraagt wel een bepaalde manier van omgaan met elkaar. Ik bedoel: met begrip en respect voor elkaar. Elkaar blijven vasthouden, juist ook in de verscheidenheid aan opvattingen en opties. Het vraagt veel nederigheid. Het is de wijze waarop leerlingen van Jezus met elkaar omgaan. Anders dient ons getuigenis en onze pastorale inzet uiteindelijk tot niets.
Roeping
Vrienden, de omstandigheden waarin we in deze moderne samenleving Kerk mogen zijn, maken het ons niet altijd gemakkelijk, besloot kardinaal De Kesel zijn homilie. Maar laten we onze roeping niet onderschatten. We zijn geroepen, met zoveel of zo weinig als we zijn, Gods heilig volk te zijn, een priesterlijk en koninklijk volk. Een synodale gemeenschap waar niemand zich boven de andere verheft. Dat is geen mensenwerk. Dat is het werk van Gods genade. Sluit uw hart niet. Geef niet toe aan scepticisme en defaitisme. En sluit vooral niet uit dat Gods Geest echt voor verrassingen kan zorgen. Ook vandaag. Dit ‘vandaag’ behoort tot het hart van het Evangelie. Zoals Jezus het zo uitdrukkelijk heeft gezegd toen Hij zijn optreden begon in de synagoge van Nazareth.
Lees de integrale tekst van de homilie die kardinaal Jozef De Kesel in de chrismamis in Mechelen (maandag), Brussel (dinsdag) en Nijvel (woensdag) hield.
