Er wordt verslagen gereageerd op het overlijden van hulpbisschop Leon Lemmens. Guy De Keersmaecker, vicariaal verantwoordelijke voor de parochiepastoraal, prijst Lemmens' inzet en barmhartigheid. Hij was zeer bewogen door het lot van armen en zwakken, heel begaan ook met politieke vluchtelingen.
Hij sprak er niet alleen over, hij dééd het ook.
In Mechelen zocht hij ouderen op in rusthuizen, ging hij praten met de gewone man in de straat. Die mateloze inzet heb ik altijd in hem bewonderd.
Enthousiasme
Sinds 2013 zat De Keersmaecker samen met mgr. Lemmens in de vicariale raad van Vlaams-Brabant en Mechelen. Hij leerde er een hulpbisschop kennen die vol ideeën zat.
Maar hij had dan soms niet het geduld om systematisch, van a tot z, die ideeën uit te werken. Hij was meer de man van de impulsen.
Hij straalde enthousiasme uit en trok mensen mee.
Bedevaart als keerpunt
De Romebedevaart van oktober vorig jaar was helaas een keerpunt. Twee dagen voor we vertrokken, kreeg hij de diagnose van leukemie. De dokters verboden hem om mee te gaan. De hele bedevaart lang hebben we dat gemis ervaren, die leegte omdat de hulpbisschop, de grote bezieler, er zelf niet bij was. De dag dat we terugkeerden van de bedevaart is hij opgenomen in het ziekenhuis, om dat nog zelden te verlaten.
Als ik hem bezocht, stond ik iedere keer versteld van de nuchterheid waarmee hij met zijn ziekte omging.
Hij bleef altijd hoopvol, maar hij wist maar al te goed hoe ernstig het was. Tot het laatst bleef hij zich geven, soms voorbij zijn eigen grenzen.