Was het maar een indruk of werd er deze keer echt minder vuurwerk afgeschoten van oud naar nieuw? 2016 werd collectief een horrorjaar genoemd. Alleen de grootste optimist twijfelt er niet aan dat 2017 beter zal eindigen dan het begon.
Want er zijn behoorlijk wat trends die de bezorgdheid rechtvaardigen. Hoe gaan we daar gelovig mee om? Bisschop van Brugge Lode Aerts stelt 3 wegen voor.
#1 De weg van de beproefde hoop
Het grote vertrouwen in de maakbaarheid van de samenleving, zoals in de golden sixties, heeft plaats gemaakt voor veel bescheidenere ambities bij overheden en mensen. We plannen op kortere termijn en beschouwen maatschappelijke uitdagingen zoals de noodsituatie van vluchtelingen allereerst als een bedreiging.
Enerzijds moeten we een stuk relativeren. Veel tegenstellingen en problemen worden opgepompt. We moeten beseffen dat we het in West-Europa nooit zo goed hadden als vandaag. Zeker christenen, die niet veeleisend maar dankbaar in het leven staan, moeten dat goed voor ogen houden.
Christenen hebben geen recht op wanhoop en cynisme.
Anderzijds moeten we ook niet naïef zijn. Veel uitdagingen waar de wereld vandaag voor staat - denk aan oorlog, radicalisering of de klimaatverandering - zijn complex. Maar temidden van een zekere zwaarte en de nuchtere realiteit moeten we zien dat er stappen vooruit mogelijk zijn.
Dit is het moment om als christenen onze hoop te heroriënteren. De bron van onze hoop is de liefde die zelfs de dood overwint. Jezus als persoon sterkt mij daarin. Hij leeft!
#2 De weg van onthaasting en gebed
Een grote uitdaging voor mij persoonlijk is om niet mee te lopen in de mallemolen, maar met de hulp van anderen verankerd te blijven in het gebed. Het is verleidelijk om in mijn nieuwe opdracht nog meer te werken, de lat hoger te leggen. Nee, ik moet rustig mijn werk doen, in verbondenheid met God en in het besef dat het hardste werk al lang door Hem gedaan is.
Ook als bisschop wil ik me voldoende laten toespreken, in plaats van altijd zelf aan het woord te zijn.
Ook voor wie niet gelovig is, denk ik dat het een goede uitdaging is om zich te blijven aarden, om niet te verzuipen in het werk van alledag of om te hengelen naar bevestiging. Het is zoals op Facebook:
We moeten niet zoeken naar almaar meer likes. Er is Iemand die ons al lang geliked heeft.
#3 De weg van de hartelijkheid
In de politiek en op het internet zien we de zeden almaar ruwer worden. Mensen gaan soms heel cynisch en brutaal met elkaar om. Als christenen mogen we daar echt niet aan meedoen.
Laat ons een hartelijke en tedere omgangscultuur ontwikkelen.
Op dat vlak hebben we in de kerk, heel eerlijk gezegd, zelf nog een serieus tandje bij te steken. Ik denk met name aan de heuse stammentwisten die soms ontstaan bij de herschikking van het parochiale landschap. Ik zou echt aan iedereen willen vragen om daarbij elkaar allereerst te erkennen als mens. Geef onderlinge verschillen niet het laatste woord, maar laat je door elkaars gaven verrassen.
Reacties
Om reacties te zien en te reageren op dit artikel moet je je eerst even aanmelden via het menu bovenaan. Tot gauw.