Toevallig valt de vierde Journée des Chrétiens d’Orient in de Franse katholieke Kerk vandaag samen met de tiende verjaardag van de eerste Europese sancties tegen Syrië. L’Œuvre d’Orient, de hulporganisatie die de latere kardinaal Charles Martial Lavigerie in 1856 al opstartte, nog voor hij de witte paters en witte zusters van Afrika stichtte, is intussen sterk ingebed in de Franse Kerk en samenleving. De directeur ervan – momenteel mgr. Pascal Gollnisch, een telg uit een belangrijke familie in het noordoosten van het land – wordt benoemd door de aartsbisschop van Parijs. L’Œuvre d’Orient kan rekenen op meer dan tweehonderd vrijwilligers, verspreid over alle Franse bisdommen.
De Dag van de Oosterse Christenen valt steevast op de zesde paaszondag.
De Kerk ontstond in het Oosten
Sinds enkele jaren zet L’Œuvre d’Orient telkenjare een Journée des chrétiens d’Orient op. De Kerk is in het Oosten ontstaan, brengt mgr. Gollnisch steevast in herinnering. De oriëntaalse christenen (Armeens-apostolische christenen, Assyrische christenen, Syrisch-orthodoxen, Koptisch-orthodoxen, syro-malabaren en syro-malankaren, Ethiopisch-orthodoxen en Eritrees-orthodoxen) en de katholieken van Oosterse Ritus (Armeens-katholieken, chaldeeuws-katholieken, Koptisch-katholieken, Ethiopisch-katholieken en Eritrees-katholieken, melkieten, maronieten, Oekraïense of Roemeense Grieks-katholieken of Syrisch-katholieken) zijn niet minder dan de Latijnse christenen. En ze leven zowel in het Oosten als in het Westen.
Katholiek zijn valt niet samen met het Latijnse christendom. Mgr. Pascal Gollnisch
Coherent en solidair
De oosterse christenen vragen ons vaak: ‘Is er nog christelijk leven in Europa?’, getuigt de directeur van L’Œuvre d’Orient. Nog voor we de vraag stellen of we iets voor hen kunnen betekenen, is het goed eens voor de spiegel te staan en ons af te vragen of we wel zelf coherent christelijk leven? Maar het is ook goed hen te ontmoeten, hun liturgie mee te beleven of te vieren, hen het woord te geven. Daarmee geven we een plaats aan hun geschiedenis die ook de onze is. Het is bovendien belangrijk samen te bidden … en ook materieel solidair met hen te zijn. Want inderdaad, de christenen in het Westen mogen dan wel niet meer over hetzelfde aanzien beschikken als voor de secularisering, wij worden hier niet vervolgd.
Wij moeten in het Westen niet vechten om te overleven; de christenen in het Oosten moeten dat vaak wel.
Lees verder onder de foto.