Verbeek bracht Vankrunkelsven een inzicht bij dat de volgende dertig jaar van zijn leven zouden bepalen: boeren en milieubeweging hoeven elkaars tegenpolen niet te zijn; integendeel, het zijn bondgenoten die door de grootschalige landbouwindustrie uit elkaar worden gespeeld. Terecht wordt dit inzicht tot de bevrijdingstheologie gerekend: Verbeek, Vankrunkelsven en consorten brachten kleine boeren samen in dialoog met mensen voor wie de natuur belangrijk is – later werden dat inheemse gemeenschappen voor wie de natuur leven-schenkend is. De Werkgroep rechtvaardige en verantwoorde landbouw (Wervel) heeft het op zijn webstek nog altijd over werken vanuit verbinding aan een gezond voedselsysteem, problematieken aankaarten en alternatieven zichtbaar maken, met respect voor boeren, eters en onze planeet.
Politiek
Een conflict — het pijnlijke, enig grote maar nooit definitieve conflict – met de abdijgemeenschap van Averbode stond in de sterren geschreven. Net als zijn grote voorbeeld Verbeek – enkele jaren Europarlementslid voor een coalitie van evangelische, groene, linkse partijen – ging ook Vankrunkelsven een partijpolitiek engagement aan: hij werd in 1994 als onafhankelijke op de lijst van Anders gaan leven (Agalev, de vorige naam van het huidige Groen) verkozen als eerste opvolger (van Magda Aelvoet) in het Europees parlement.
Hij woonde toen al twee jaar in Brussel, als norbertijn buiten de muren van de abdij, maar de band met Averbode werd nooit doorgeknipt. En net als bij Verbeek bleef het engagement van Vankrunkelsven altijd gepaard gaan met aandacht voor uitzingen van het Goede nieuws van de bevrijding.
In 1992 publiceerde Vankrunkelsven bijvoorbeeld Het bidt in mij. Gebeden zonder ‘Heer.
Brazilië
Zijn zoektocht naar de oorsprong van onrechtvaardigheid wereldwijd bracht Vankrunkelsven naar Brazilië. Dat reusachtige land intrigeerde hem naar verluidt al voor zijn intrede in Averbode, begin dit millennium werden Brazilianen zijn nieuwe broeders. De enorme veestapel in Europa wordt immers gevoed met sojascheuten en als het Amazonewoud daarvoor massaal wordt gekapt of de Cerrado mee voor een sojamonocultuur plaats moet maken, vernietigt dit de leefwijze en het cultureel-spirituele erfgoed van traditionele volkeren. Derdewereldbeweging, vredeswerk, engagement voor het milieu, klimaatactie, bevrijding van onrechtvaardigheid en bekommernis om spirituele bronnen, het komt bij Vankrunkelsven allemaal samen. En hij was een veelschrijver: hij is de auteur van een vijftiental boeken en tientallen artikels, vaak ook vertaald naar het Portugees.
Enkele jaren woonde Vankrunkelsven afwisselend in België en Brazilië, de jongste jaren ging hij er regelmatig heen.
Bevrijdingstheologie
Het engagement van Luc Vankrunkelsven is – net als dat van de basisbewegingen in Brazilië waar hij nauw bij betrokken was – altijd religieus gegrondvest gebleven. Nauwelijks een maand geleden bezorgde hij mij een vertaling van twaalf psalmteksten van de Braziliaanse benedictijn-bevrijdingstheoloog Marcelo Barros, die groepswerk zijn, geboren in de christelijke basisgemeenten waarmee Barros op stap gaat, zoals Vankrunkelsven schrijft hij in het voorwoord van die vertaling. Maar net als Barros was Luc huiverig voor een ondoordacht gebruik van de naam van God. Een van de schandalen in de wereld van vandaag is het gebruik van de naam van God op dollarbiljetten, citeert hij Barros. Ondanks het feit dat God soms afwezig of stom lijkt, tolereert hij geen onrecht. Het vraagt van ons dat zijn aanbidding gebaseerd is op waarheid en sociale rechtvaardigheid.
Luc Vankrunkelsven is altijd een God-zoeker geweest, want op zoek naar waarheid en sociale rechtvaardigheid.
