Henri Nouwen kwam sterk onder de indruk van het getuigenis van Jean Vanier, stichter van l’Arche. In 1986 verhuisde hij naar een Arkgemeenschap in Canada. Als hij op bezoek was in Nederland, logeerde hij meestal bij Laurent. Ik bewonderde hem voor zijn gedrevenheid. Hij stond stevig in zijn missie. Maar als hij bij mij naar diepgang begon te boren, zag ik hem van ver komen.
Hij zijn hobby, dacht ik. Ik liet hem niet bij mij binnenkomen.
Zo komt het dat hij zijn broer, en vooral diens werk, pas goed leerde kennen na zijn plotselinge overlijden in 1996. Henri kreeg een hartaanval onderweg van Canada naar Oekraïne tijdens een tussenstop in Nederland.
Van advocaat tot vrachtwagenchauffeur
In 1993 en 1995 had Henri Nouwen Oekraïne bezocht met enkele Canadese vrienden die uit dat land in het voormalige Oostblok afkomstig waren. Ze wilden zich er inzetten voor de heropbouw van hun land. Na de dood van Henri kwamen ze bij mij langs, herinnert Laurent zich. Kun je ook eens wat doen?
Laurent ruilde zijn advocatenkantoor almaar vaker voor de vrachtwagen, die hij gevuld met hulpgoederen naar Oekraïne reed. Er waren veel redenen om de vanzelfsprekendheden in mijn leven te verlaten, zegt Laurent Nouwen. In de familiekring stierf kort na Henri ook hun vader, en Laurents echtgenote werd getroffen door een hersenbloeding. Op het werk stootte de commercialisering van de advocatuur hem meer en meer tegen de borst.
Ik moest vervellen.
Wat was de zin van mijn leven?, vroeg ik me af. En van het leven van mijn broer? Anders dan voorheen kon ik Henri’s spiritualiteit nu los zien van zijn persoon. Ik begon me meer en meer betrokken te voelen bij zijn werk en zijn vrienden.
Reacties
Om reacties te zien en te reageren op dit artikel moet je je eerst even aanmelden via het menu bovenaan. Tot gauw.