Gisterennamiddag is paus Franciscus aangekomen in Cyprus. Van de luchthaven bij Larnaca ging hij meteen naar de maronitische Onze-Lieve-Vrouw van Genadekathedraal in de hoofdstad Nicosia, waar hij werd verwelkomd … door twee buitenlanders, namelijk twee Libanese prelaten: kardinaal Béchara Boutros Raï, de maronitische patriarch van Antiochië, en de kersverse maronitische aartsbisschop van Nicosia, mgr. Selim Jean Sfeir. Ook de Latijnse patriarch van Jeruzalem Pierbattista Pizzaballa was aanwezig. Driekwart van de Cyprioten behoren tot de Cypriotisch-orthodoxe Kerk; in het zuiden van het eiland is dat zelfs negen bewoners op de tien. Slechts vijf procent van de eilandbewoners is katholiek. Het zijn Latijns-katholieken en Armeens-katholieken, maar vooral Libanees-maronieten.
Cyprus ligt dan ook nauwelijks honderd kilometer van de Libanese kusten verwijderd.
Katholieke wereld
De maronitische kathedraal zat mudvol met priesters en diakens, religieuzen en catechisten en leken uit allerlei katholieke basisorganisaties. Paus Franciscus vergeleek hun diversiteit met een vruchtensalade. Hij had het in zijn lange en rijke toespraak uitdrukkelijk over Barnabas, die de apostel Paulus op zijn reis via Cyprus vergezelde en de patroonheilige van het eiland is. Hij wees erop dat Barnabas, toen hij door de kerk van Jeruzalem op een soort inspectie naar de kerk van Antiochië werd gestuurd – waar vooral heidenen christen geworden waren – bleek gegeven had van groot geduld. Wij hebben nood aan een geduldige Kerk, een Kerk die zich niet uit haar lood laat slaan door alles wat in de wereld gebeurt, maar die nieuwigheden met sereniteit verwelkomt en deze steevast met onderscheiding beoordeelt in het licht van het Evangelie.
De paus vroeg de priesters ook tijdens het biecht horen niet te rigoureus te zijn en uitdrukkelijk begrip te tonen voor de biechtelingen.
Verdeling
Bij zijn bezoek aan de burgerlijke overheden van het land, enkele uren later, ging paus Franciscus uitdrukkelijk in op de verdeling van het eiland. Hoewel een lidstaat van de EU, wordt een deel van Cyprus sinds 1974 als een Turks-Cypriotische Republiek bestuurd, maar dat wordt behalve door Turkije door geen enkel ander land ter wereld erkend. De diepste wonde in dit land is de diepe snede die het sinds decennia ondergaat; ik denk in het bijzonder aan het leed van die vele mensen die niet terug kunnen keren naar de plekken waar hun woonst en hun gebedshuizen zijn. En de paus stelde uitdrukkelijk dat de enige weg om die wonde te helen, die van de dialoog is. Wij weten allemaal dat dit geen makkelijke weg is, het is een lange weg met vele bochten, maar er is geen andere weg om tot verzoening te komen.
Lees verder onder de foto's.