In het interview met het Amerikaans persbureau Associated Press, dat dinsdag plaatsvond in het Casa Santa Marta in het Vaticaan, sprak paus Franciscus over een hele reeks onderwerpen van de dood van Benedictus XVI, over zijn reis naar Afrika, homoseksualiteit, relaties met China, de zaak van pater Rupnik tot zelfs over zijn ‘goede’ gezondheid ondanks zijn leeftijd.
Opvallend is dat vele vaticanisten en ook het Vaticaanse persorgaan Vatican News vooral focusten op wat paus Franciscus zei over de prelaten die de voorbije weken, na het overlijden van de paus emeritus Benedictus XVI, zonder schroom zijn beleid en houding bekritiseerden.
Wat betreft de kritiek die hij onlangs kreeg door middel van boeken of documenten die onder pseudoniemen onder kardinalen werden verspreid, zei paus Franciscus in het AP-interview dat het voor hem, zoals voor iedereen, beter is om geen kritiek te krijgen, omwille van zijn ‘gemoedsrust’. Maar hoewel kritiek een beetje vervelend is, geef ik er de voorkeur aan, omdat het betekent dat er vrijheid van meningsuiting is.
Wat belangrijk is, is dat kritiek moet worden geuit in ons gezicht, want zo groeien we allemaal.
Kritiek is erger als ze ‘achterbaks’ is.
De paus merkte op dat hij met enkele van zijn critici sprak en dat ook kardinaal Giovanni Battista Re, de deken van het kardinalencollege, hem vrank en vrij zijn mening komt zeggen.
Hartzeer
De voorbije maanden kreeg Franciscus vanuit verschillende hoeken kritiek te verwerken. Zo publiceerde aartsbisschop Georg Gänswein, die lange tijd de assistent van de overleden Duitse emeritus paus was, kort na diens begrafenis een boek met herinneringen en indiscreties, onder meer over Benedictus’ bedenkingen bij Franciscus’ document Amoris Laetitia en het feit dat paus Franciscus nooit antwoord gaf op een kritisch schrijven van vier kardinalen (de zogeheten Dubia). Gänswein schrijft ook dat Traditionis Custodes, waarmee Franciscus de tridentijnse ritus terug inperkte, Benedictus XVI hartzeer bezorgde.
De onlangs overleden Australische kardinaal George Pell was nog veel botter. In het laatste artikel dat hij voor zijn dood schreef, omschreef hij het werkdocument over synodaliteit als een van de meest onsamenhangende documenten die ooit vanuit Rome zijn verzonden, een giftige nachtmerrie vol neomarxistisch jargon en vijandig tegenover de apostolische traditie. Ook wordt beweerd dat Pell de auteur was van een anonieme memo die vorig jaar onder de kardinalen circuleerde, waarin hij kritiek had op de huidige staat van de Kerk.
En in een eveneens deze maand verschenen interviewboek bekritiseerde de Duitse kardinaal Gerhard Ludwig Müller naast de beslissing van de paus over de tridentijnse mis, ook de hervorming van de curie, de uitbreiding van de synodale constitutie en het geheime akkoord tussen de Heilige Stoel en de communistische regering in China. Müller beschuldigt de paus ervan decentralisatie te propageren, maar zelf veel macht concentreert. Hij roept de kardinalen op om op collegiale wijze kritiek te leveren op de paus voor het welzijn van de kerkelijke eenheid.
