Waarom zou je nadenken over de dood? En dan nog wel tweemaal daags? De raad van de 4de-eeuwse monnik Antonius van Egypte lijkt morbide, maar is dat allerminst.
Leef elke dag alsof het je laatste is.
Dat klinkt al heel wat hedendaagser, maar de interpretatie van deze eeuwenoude goede raad kan toch aanzienlijk verschillen.
Zo probeerden de stoïcijnen uit de Griekse Oudheid zich zo goed mogelijk voor te bereiden op de dood door al tijdens hun leven zoveel mogelijk los te komen van aardse geneugten en verlangens. De epicuristen interpreteerden het meer als een reden om genot juist na te streven als nooit tevoren, want misschien kan het morgen niet meer.
En dan heb je Antonius. Hij zit daar in zijn zelfgebouwd klooster in de woestijn van Egypte. Druppelsgewijs sluiten zich enkele mannen bij hem aan. Ze verlangen naar een diepere connectie met God door een leven van gebed, eenzaamheid en de broederlijke zorg voor elkaar en voorbijgangers.
Antonius moedigt hen aan om hun aandacht niet te laten verslappen.
Misschien haal je de avond niet. Misschien haal je de volgende ochtend niet. Maak dat je nú doet wat God behaagt.
Doe goed alsof het de laatste keer is dat je er de kans toe krijgt. Zoek God vandaag met een intensiteit alsof je op sterven ligt. Die sense of urgency ontbreekt vandaag wel eens in ons streven om goede - heilige - mensen te zijn.
Antonius de Grote
- leefde van 251 tot 356 na Christus (je leest het goed: hij werd 105 jaar oud!)
- woestijnvader en stichter van het monachisme (kloosterleven)
- rond zijn 20ste sterven zijn ouders en vestigt hij zich in de woestijn
- ook Sint-Antonius Abt genoemd
- Naamdag 17 januari
Reacties
Om reacties te zien en te reageren op dit artikel moet je je eerst even aanmelden via het menu bovenaan. Tot gauw.