Veelbelovende stilte
Hoewel de organisatoren er wonderwel in slagen om de wandeltochten in Europa vanuit dezelfde gastvrije en open geest te organiseren als pater Frans in Syrië, is de tocht door Nederland ook anders. Vernieuwend op het programma waren de yoga en meditatiesessies.
Het was zo fijn om te zien dat er ook jonge mensen waren die meededen en de stilte opzochten, ook tijdens het wandelen, vertelt Shadan. Ze wandelden een hele namiddag in stilte met ons. Stilte maakt elke ervaring zoveel dieper. In de stilte wordt alles mooier.
Ik was mooi, het bos was mooi. Alles en iedereen werd mooier en ik voelde hoe pater Frans bij ons was. Ik had het gevoel te vliegen. Shadan Alhamwy
Voor Shadan was het de eerste wandeltocht zonder pater Frans. In haar opwinding vooraf om vrienden terug te zien, kon ze zich nog niet voorstellen hoe intens de ervaring uiteindelijk zou worden. Het voelde alsof ik iedereen kende met wie ik een blik wisselde, een verhaal deelde en een stukje weg aflegde. De banden zijn hecht. Het is zo wonderlijk dat eenvoudigweg samen wandelen in de natuur de barrières tussen mensen opheft en hen dichter bij elkaar brengt. Je kan jezelf zijn, en je wordt aanvaard. Zoals pater Frans altijd zei: Op het einde van de tocht ontdekken we dat iedereen iets heeft wat hem geliefd maakt.
Hoop voor Syrië
We zouden deze wandeltochten overal moeten doen, mijmert Shadan, het zou vrede brengen.
Voor het eerst na 5 triestige jaren van oorlog voelde ze weer hoop: dat Syriërs ondanks alles weer samen zouden kunnen leven. Ze kon de schoonheid van Syrië weer ervaren en nog belangrijker, ze voelde zich thuiskomen. Ik had nooit gedacht dat ik dit gevoel in mijn leven nog opnieuw zou kunnen ervaren, vertelt ze met trillende stem. Syrië is zo ver weg en soms mis ik gewoon alles. Maar daar voelde ik het weer. Ik voelde me terug thuiskomen, en dat gevoel heeft me ook sinds mijn terugkomst in Gent niet meer losgelaten.
Warm van hart
Weet je wat zo bijzonder is aan Syriërs? Het is die warmhartigheid waarmee ze elkaar en anderen verwelkomen, het simpele verlangen om tijd door te brengen met elkaar, gewoon samen zijn, zonder plannen, zonder al te veel te doen. Gewoon samen zijn, zoals in Syrië, samen thee drinken op het dak van een appartementsgebouw dichtbij de hemel. Dat, beaamt Shadan, is de schat die elke Syriër in zich draagt.
En zo bereikten meer dan 200 Syriërs uit alle hoeken van Europa - kinderen, jongeren en ouderen, christenen en moslims - samen Nijmegen. De korte glimp die ik van hun vreugde mocht ervaren, blijft me raken. En mijn Syrische vriendin? Die is zichtbaar opgekikkerd. Haar zelfvertrouwen kreeg een boost, ook op fysiek vlak.
Het was een zware tocht, zegt Shadan nog, maar ik heb mogen ervaren dat ik weer op mezelf en op mijn lichaam kan vertrouwen.
Ze heeft zin om weer dingen te ondernemen en de anderen op de tocht inspireerden haar om niet alleen met overleven bezig te zijn. Maar ook gewoon goed voor zichzelf te zorgen. Het zichzelf te gunnen opnieuw te genieten van wat ze graag doet.
Ben je geraakt door dit verhaal? Reageer hieronder en deel het op Facebook om de boodschap van vriendschap over alle grenzen heen mee uit te dragen.