2016 mag dan op het eerste gezicht weinig fraais hebben gebracht, toch mogen we niet blind blijven voor de tekenen van solidariteit en gastvrijheid.
Humaniteit wordt geboren uit de – individuele en maatschappelijke – zorg voor de gekwetste mens, voor de armsten en de zwaksten, voor de 'uitgespuwden' in de marge, schrijft Tertio-redacteur Emmanuel Van Lierde in zijn Standpunt. Humaniteit toont zich in ‘meer doen dan moet’, in het overstijgen van het wettelijke en de verplichting. Het christelijke geloof fundeert zo’n excessieve praxis. Denk vooral aan de aanbevelingen uit de Bergrede (Matteüs 5-7) om het verschil te maken: ‘Als iemand u vordert één mijl met hem te gaan, ga er twee met hem, als iemand uw onderkleed wil afnemen, laat hem dan ook het bovenkleed, geef aan wie u vraagt en wend u niet af als iemand van u lenen wil, als iemand u op de rechterwang slaat, keer hem dan ook de andere toe, bemin uw vijanden en bid voor wie u vervolgen’.
Geen ijdele hoop
Humaniteit blijft broos omdat we onszelf niet kunnen redden, omdat we vroeg of laat allemaal aangewezen zijn op de hulp van anderen, besluit Emmanuel Van Lierde. Ja, het heil komt van elders. Voor christenen is dat geen ijdele hoop, maar een belofte van Godswege: Hij laat ons niet vallen. Als de nood het hoogst is, is de redding nabij.
Reacties
Om reacties te zien en te reageren op dit artikel moet je je eerst even aanmelden via het menu bovenaan. Tot gauw.