Betty belt aan bij Het Paviljoen, de thuis van zuster Lena in Heverlee, en stapt het leven binnen van vrouwen met indrukwekkende levensverhalen. Lena was 30 toen ze als zuster van de Jacht in India aan het hoofd van een verpleegsterschool kwam te staan. Vandaag heeft ze zelf zorg nodig.
De gedeelde liefde voor de zorg schept een band.
‘Ze vroegen me destijds naar welk land ik graag op missie wilde”, vertelt de zuster. “Ik wilde een plek die niet te erg op België leek. Er was een verpleegsterschool in opbouw in India en dat werd het. Zodra ik mijn opleiding had afgerond en het Engels wat onder knie had – wat heb ik veel domme dingen gezegd in het begin! – kon ik vertrekken. Het gebouw stond er nog niet of we waren al met de lessen gestart.’
Zo leefde Lena jarenlang op een berg in India bij een school met 2.000 kinderen. ‘We hadden geen luxe. Er was zelfs geen stromend water! Toch heb ik nooit iets tekort gehad.’
Het lesgeven ging zuster Lena goed af. Of ze ook de neiging heeft om Betty te zeggen hoe het moet? Zuster Lena is stellig: ‘Maar nee: ik heb het ook allemaal niet uitgevonden! Ik heb heel mijn leven ook maar aan mensen verteld wat ik zelf geleerd heb. Ik was wel een strenge leerkracht en ik ben nu ook nogal veeleisend. Ze moet mij niet te lang laten wachten als ik vind dat het tijd is om mijn pyjama aan te doen.’
Verzorgende Betty vult aan: ‘Maar dat vind ik net zo fijn aan zorgen voor zuster Lena. Ik kan er helemaal voor haar zijn, want in Het Paviljoen deel de zorg met een heel team. Anderen koken, bijvoorbeeld, terwijl ik help met aankleden en persoonsverzorging. Ik zorg het allerliefst voor de mensen zelf.’
Ook zuster Lena is zeer te spreken over het team. ‘Ze mogen er allemaal zijn,” zegt ze. ‘Allemaal verschillende nationaliteiten, en even veel kledingstijlen! Ik heb daar geen moeite mee; de zusters van de Jacht zijn geen ‘debbekes’. Alleen die broeken met scheuren en gaten…’ Betty lacht.
‘Ze kennen ons hier en zien ons graag. Dat maakt het werken hier zo plezant.’
Warme zorg altijd dichtbij, ook in het klooster
‘Gezinszorg gaat altijd uit van persoonlijk contact met een verzorgende, in de thuissituatie van een cliënt,’ schetst Anneleen Jeanquart, verantwoordelijke van Ferm Thuiszorg, ‘ook als die cliënt in een voorziening of zoals zuster Lena in een klooster woont.’
‘Dan doen we er bij de eerste gesprekken nog een schepje bovenop: we zorgen ervoor dat de gezinszorg naadloos aansluit op het ritme van de groepswoonvorm. Het geeft een andere dynamiek dan in de klassieke thuiszorg, maar ook hier gaan we voor warme zorg, altijd dichtbij.’
