Morgen, Aswoensdag, start de veertigdagentijd en dus ook de vastencampagne van Broederlijk Delen, dat dit jaar zijn 60ste verjaardag viert. Centraal in de Broederlijk Delencampagne staat de stelling dat er nood is aan een ingrijpende systeemverandering van het neoliberale model naar een economie van het delen. Corona heeft de urgentie daarvan eens te meer in de verf gezet. We bieden een hoopvol verhaal in coronatijden, zegt Katelijne Suetens, teamcoördinator politiek van Broederlijk Delen.
Respect
In de veertigdagentijd vraagt Broederlijk Delen extra aandacht voor een economie die respectvol is, voor zowel de natuur als de gemeenschap. Onze partners in Afrika en Latijns-Amerika weten dat een goede relatie tussen mens en natuur nodig is om goed en veilig te kunnen leven. We denken dat we uit hun levenswijze dingen kunnen leren die we zelf verloren zijn, zegt Katelijne Suetens. De gemeenschappen waarmee de organisatie samenwerkt, zijn vaak het doelwit van grootschalige mijnbouw-, energie- of landbouwprojecten die op neoliberale westerse leest zijn geschoeid. Ze verzetten zich daartegen en blijven voor hun samenlevingsmodel strijden.
Broederlijk Delen strijdt met zijn partnerorganisaties mee, zowel in het Zuiden als in het Westen.
Eindige groei
Broederlijk Delen bekritiseert het gangbare economische denken dat in het teken staat van eindeloze groei: van het bruto nationaal product, van de arbeidsproductiviteit en de winst. Suetens ziet het nastreven van groei niet als een fataliteit: Burgers en beleidsmakers zijn doordrongen van die groeilogica. Maar dat neoliberale systeem is er niet altijd geweest, het is jonger dan Broederlijk Delen. Na WO II kwam er bijvoorbeeld de economie van de Britse econoom John Maynard Keynes, met meer herverdeling en een grotere gelijkheid. Rond de jaren 1980 veranderde dat naar het huidige neoliberale model onder Margaret Thatcher en Ronald Reagan. Het economische systeem is in de afgelopen 100 jaar meermaals veranderd en dat kan opnieuw.
De eenzijdige nadruk op groei is nefast voor de draagkracht van de planeet en de verdeling van rijkdommen. Katelijne Suetens
Donuteconomie
Broederlijk Delen haalt inspiratie bij het model van de donuteconomie, uitgedacht door de Britse econome Kate Raworth, van wie werk begin deze maand werd bekroond met een eredoctoraat van de KU Leuven. Dat model stelt dat de groei-economie uit het oog is verloren waar het werkelijk om draait: een economie ten dienste van de ontplooiing van iedere mens, binnen de grenzen van de planeet. Die economie moet voorzien in de basisvoorwaarden van een menswaardig leven, zoals proper water, voldoende voedsel, duurzame energie, kwaliteitsvol onderwijs en goede gezondheidszorg.
Versoberen
Daar geraken is een reusachtige onderneming, weet ook Katelijne Suetens. De verschillende stappen die moeten worden gezet, zijn volgens haar evenwel duidelijk. Ten eerste moeten we beter delen en herverdelen. Dat betekent minder en duurzamer consumeren, trager leven en meer inzetten op circulaire economie en hernieuwbare energie. Wij zijn ervan overtuigd dat door te versoberen de levenskwaliteit net zal toenemen, bij ons en vanzelfsprekend in het Zuiden. In het Westen verliezen we ons in een eindeloze ratrace en zitten we vast in het individualisme in plaats van gezamenlijk te handelen. We produceren vandaag meer welvaart dan in de jaren 1970. Maar we werken veel harder en worden er uiteindelijk ongelukkiger van. Waarom doen we dat in godsnaam?
