Eerste Hulp Bij Liefde gaat op zoek naar inzichten en praktische tips bij concrete relatie- en opvoedingsproblemen. Stel je vraag en wij stellen ze aan een expert.
Beste Lieve,
Onze zoon zit in het eerste middelbaar en is nog altijd een speelvogel. Eigenlijk zou hij liefst van al altijd kind blijven. We zouden graag zien dat hij wat meer verantwoordelijkheid begint te nemen voor zijn studies en zo. Op school worden kinderen tegenwoordig ook zo zacht opgevoed. Gras groeit niet door eraan te trekken, akkoord. Maar hebben we soms niet te véél geduld? Waar ligt de juiste balans?
Niki
Bedankt voor je vraag, Niki. Ik leg ze graag voor aan Kelly Cathelijn, vormingswerker bij De Sleutel.
Kelly Cathelijn • Veel mensen worstelen met de vraag die Niki stelt. Allereerst wil ik toch zeggen dat het heel oké is wanneer een 13-jarige nog graag speelt. Dat is zelfs heel positief!
Maar als Niki bedoelt dat haar zoon te weinig initiatief toont uit luiheid, dan mogen er wel alarmbellen af gaan. Zonder in paniek te schieten!
Verantwoordelijkheid nemen, start niet op je 13de. Je traint je kind erin van jongs af aan.
Alleen naar de bakker om de hoek gaan, bijvoorbeeld. Je bewaakt in het begin heel goed dat het succeservaringen worden: ga op de uitkijk staan. Bevestig je kind. Door op die manier vertrouwen te geven, bouw je een positieve relatie. Tussen de lijntjes zeg je: ik vind jou competent.
Opvoeden is altijd vertrouwen geven en tegelijk begrenzen. Stel, je hebt je kind de verantwoordelijkheid gegeven om zijn boekentas zelf te maken. Maar het vergeet van alles. Neem je de verantwoordelijkheid uit handen, dan nestelt het kind zich in die gemakkelijkheidsoplossing.
Nee, laat je kind maar fouten maken en de gevolgen dragen. Maar geef ook meteen de boodschap dat je er bent om te helpen.
Stel bijvoorbeeld gerichte vragen zodat wel degelijk alles mee is in de boekentas.
Zacht of hard opvoeden, ik geloof niet in die tegenstelling. Het is heel belangrijk dat je je kind de ervaring gunt om fouten te maken en daaruit te leren. Maar je laat je kind er niet alleen voor opdraaien: net op zo’n moment van ontgoocheling moet je er zijn - een heel christelijke houding, de naam van onze God! - en de boodschap geven dat je blijft geloven in hem.
Het gaat dus niet over te veel of te weinig geduld, maar wat je ermee doet. Geef je kind geen verantwoordelijkheden waar het niet klaar voor is. Iets wat je een 13-jarige normaal gezien kunt toevertrouwen, is: zijn eigen zakgeld beheren, of op een bankrekening zetten en de kaart bewaren. Blijf dicht genoeg om te weten dat het goed gaat. Je behoudt dus een stuk controle.
Tegenwoordig zijn er heel wat kinderen die uit angst verantwoordelijkheid en dus vrijheid afwijzen.
Dat is een gevolg van een doorgedreven controlemaatschappij. Elk risico wordt in de kiem gesmoord. We geven onze kinderen vaak onbewust mee dat ze bang moeten zijn. Bijvoorbeeld door een mobiel mee te geven op kamp. Dan zeg je eigenlijk: ik vertrouw de kampleiding niet.
Vanuit een gelovig perspectief zouden we kinderen juist vertrouwen moeten leren hebben. En dat leren ze van jouw voorbeeld. Komt het niet goed, dan ben ik er voor jou. Net zoals de ultieme Ik-die-ben er is voor mij.
Tips
- Een 13-jarige speelvogel is heerlijk. Laat maar spelen!
- Begin al vroeg met je kind verantwoordelijkheden toe te kennen waar het klaar voor is. Bewaak in het begin dat het succeservaringen zijn. Blijf nadien ook dicht genoeg om te weten wanneer het fout gaat.
- Geef altijd de boodschap dat je kind erop mag vertrouwen dat het er niet alleen voor staat als het eens mislukt. Fouten maken mag. Uit de ervaring dat je fouten kunt herstellen, groeit weerbaarheid.
Kelly
Heb jij een vraag voor een van onze experts? Of wil je reageren op de vraag van Veerle of het antwoord van Kelly? Alle reacties zijn welkom hieronder of via mail (lieve.wouters@kerknet.be).
