Waarom je Ivo Cornelis niet mag vergeten (zeker niet op 11 juli) | Kerknet
Overslaan en naar de inhoud gaan

Kerk in Vlaanderen

  • Bisschoppenconferentie
  • Aartsbisdom Mechelen-Brussel
  • Bisdom Antwerpen
  • Bisdom Brugge
  • Bisdom Gent
  • Bisdom Hasselt
  • Vicariaat Brussel
  • Vicariaat Vlaams-Brabant en Mechelen
  • Bisdom bij de Krijgsmacht
  • Gezinspastoraal - IDGP
  • Jongerenpastoraal - IJD
  • Liturgie - ICL
  • Catechese - ICC
  • Religieuzen - URV
  • Vorming - CCV
  • Microsites op Kerknet
    • Bisschoppenconferentie
    • Liturgie - ICL
    • Catechese - ICC
    • Aartsbisdom Mechelen-Brussel
    • Vicariaat Brussel
    • Vicariaat Vlaams-Brabant en Mechelen
    • Bisdom Antwerpen
    • Bisdom Brugge
    • Bisdom Gent
    • Bisdom Hasselt
    • Unie van de Religieuzen - URV
    • Vorming - CCV
    • Jongerenpastoraal - IJD
    • Gezinspastoraal - IDGP
    • Kerknet-redactie
    • Kerk & Leven
    • Tertio
    • Roepingenpastoraal Vlaanderen
    • Priesteropleiding Johannes XXIII
    • Alle microsites Kerknet

    Nieuw op Kerknet?

    Reacties op artikels lezen en zelf reageren, je favoriete pagina's bewaren, nieuwtjes per e-mail ontvangen en zelfs de homepagina personaliseren op basis van jouw interesses. Het kan als je even registreert op Kerknet.
    Registreren

    Nieuw op Kerknet?

    Registreren op Kerknet loont zeker de moeite. Je kan dan reacties op artikels lezen en zelf reageren, je favoriete pagina's bewaren, nieuwtjes per e-mail ontvangen en zelfs de homepagina personaliseren op basis van jouw interesses.
    Registreren

    kerknet

    • Shop
    • Kerk
    • Nieuws
    • Menu
    • Aanmelden
    • Zoeken
    • Artikels
    • Evenementen
    • Microsites
    • Contacten
    • Vieringen
    Ga naar startpagina Kerknet-redactie
    Lieve Wouters

    Lieve Wouters

    1 reactie(s)

    Kerknet-redactie
    Kerk in Vlaanderen
    Artikel
    Lieve Wouters
    Ivo Cornelis
    jeugdzorg
    close

    Waarom je Ivo Cornelis niet mag vergeten (zeker niet op 11 juli)

    icon-icon-artikel
    Kerknet-redactie
    Precies 60 jaar geleden overleed Ivo Cornelis. Neef Mark houdt de herinnering levend aan deze ‘Vlaamse held van de christelijke naastenliefde’.

    Het is geen klein steegje dat in Mechelen vernoemd is naar Ivo Cornelis. De aanpalende straten hebben ronkende namen als kardinaal Cardijnstraat en Mahatma Gandhistraat. Ook Ivo Cornelis is een naam om nooit te vergeten. De priester, geboren in Niel in 1887 en overleden in Antwerpen op 11 juli 1958, wordt weleens de Mechelse Daens genoemd.


    Mark Cornelis.jpg

    Mark Cornelis bij het portret van en boek over zijn oom Ivo.  © Mark Cornelis

    Mark Cornelis schreef over zijn illustere oom het boek Ivo Cornelis, een der Vlaamse groten in Kerk en samenleving. Zelf was hij jarenlang aalmoezenier van de oud-leden van de jongenstehuizen.

    Waarom moeten we ons de naam Ivo Cornelis blijven herinneren?

    Mark Cornelis • Mijn oom was een pionier in de jeugdzorg, zijn tijd ver vooruit - we spreken ruwweg over de periode 1920-1960. Al is er sindsdien - en terecht - nog veel veranderd, hij heeft nog een boodschap voor vandaag.

    Alle oplossingen, hoe goed bedoeld ook, schieten tekort zonder waarachtige liefde, volhardend geduld, en alles gevende edelmoedigheid.

    Waar kwam die sociale bewogenheid vandaan?

    Ivo Cornelis.jpg

    Ivo Cornelis, Vlaamse held van de christelijke naastenliefde. © Mark Cornelis

    Ivo had thuis een goed voorbeeld gekregen: toen de moeder van een gezin in de buurt overleed, nam vader Frans de kinderen in huis tot ze opnieuw naar huis konden. Hij was sociaal bewogen en als onderpastoor van de Sint-Romboutsparochie in Mechelen snel geliefd in de volksbuurt.

    Op een dag bezocht hij een moeder op een zolderkamertje. Ze lag op sterven. Haar twee kinderen waren totaal uitgehongerd en lagen onder haar bed op wat lompen te slapen. De vader bleek alcoholicus. Zelfs nu zat hij in de kroeg. De vrouw smeekte Ivo om voor haar kinderen te zorgen. En dat deed hij. Zo eenvoudig was het.

    Dagelijks maakte Ivo miserabele dingen mee en er volgden nog jongens uit arme en verwaarloosde gezinnen.

    In die jaren na de Eerste Wereldoorlog was de ellende natuurlijk groot. Maar hij nam ook Baskische kinderen op tijdens de Spaanse burgeroorlog, en joodse tijdens de Tweede Wereldoorlog. In september 1944 werd hij daarvoor opgepakt.

    Ivo had een onverwoestbaar vertrouwen in God en in de mens en een onuitputtelijk geduld.

    Als ik mij inzet voor zijn gedachtenis, is het omdat ik hoop dat zijn voorbeeld en geest het geweten van velen wakker mogen schudden.

    Wat was er zo vernieuwend aan zijn aanpak?

    Hij geloofde in een toekomst voor zijn jongens. En hij daagde hen uit: De mensen in de stad moeten naar u kunnen opkijken en zeggen: ‘Zijn dat de mannen van het Jongenstehuis?’ Hij was niet naïef - zijn gasten waren niet allemaal beeldekens, zo zei hij zelf - maar in ieder van hen zag hij wel iets goeds en daarmee ging hij aan de slag.

    Zo werden velen bekwame vaklui, maar er waren ook muzikanten bij (een tehuis zonder muziek en zang was voor Ivo ondenkbaar; hij had een eigen fanfare), onderwijzers en opvoeders, maatschappelijke werkers, en niet in het minst ook goede huisvaders. Ook enkele religieuzen en één priester: Jan Van Kerckhoven, die op zijn 14de als overtuigd socialist en antiklerikaal aangekomen was en na Ivo de leiding over de tehuizen zou overnemen.

     
    Ivo Cornelis (met kind op de arm) en priester Jan Van Kerckhoven, die zelf op zijn 14de in het jongenstehuis terechtkwam. © Mark Cornelis

    Mark Cornelis • De manier waarop onze meneer (zo noemden ze hem) met de kinderen omging, en dan zeker de meest ongelukkige, mag je echt verfijnd noemen. Hij wilde geen gesticht, maar een thuis.

    Hij was tegelijk vader, moeder en priester voor jongeren die het fundament moesten missen voor de opbouw van hun leven: liefde en gezag in een gezellige huiskring.

    Hoe plaats je zijn Vlaamsgezinde opvattingen?

    Je moet dit zien in de context van de eerste helft van de 20ste eeuw. Voor hem was Vlaming zijn een natuurlijk gegeven, en dus door God gewild. Toen hij na zijn studies aan de Gregoriana in Rome door kardinaal Mercier benoemd werd als leraar in een college in Basse-Wavre, kreeg hij het er aan de stok met de directeur omdat hij de Franstalige leerlingen warm maakte voor Vlaamse ideeën. Daarop riep de kardinaal hem terug en benoemde hem in de Sint-Romboutsparochie, zodat hij hem in de gaten kon houden. Mercier zei over hem: C'est un saint prêtre, mais un flamingant. 

    Zijn geloof en Vlaams bewustzijn waren de hoekstenen waarop hij het opvoedingsklimaat in de tehuizen bouwde.

    Op 11 juli 1958 stierf Ivo Cornelis na een heelkundige ingreep in een kliniek te Antwerpen. Op zijn kist staat de leuze AVV-VVK. Het vat heel goed samen waarvoor Ivo Cornelis geleefd had: Alles voor Vlaanderen, Vlaanderen voor Christus.

    Meer weten

    Het boek Ivo Cornelis, een der Vlaamse groten in Kerk en samenleving is verkrijgbaar via mail bij Mark Cornelis aan 12 euro (+3 euro verzendingskosten), te storten op rekeningnummer BE67 0000 1081 4587.

    Gepubliceerd op dinsdag 10 juli 2018 - 8:00

    Lees meer

    Karlijn Demasure, professor Gregoriaanse Universiteit en expert seksueel misbruik in pastorale relaties. © RR
    readmore

    4 vragen voor Karlijn Demasure over misbruikcongres Vaticaan

    icon-icon-artikel
    readmore

    Kardinaal De Kesel voor coherent beleid aanpak seksueel misbruik

    icon-icon-persbericht
    Esse est Percipi, beeld voor slachtoffers van misbruik in de kerk. © Lieve Wouters
    readmore

    Erkenning voor slachtoffers misbruik is meer dan symbolisch

    icon-icon-artikel

    Reacties

    Om reacties te zien en te reageren op dit artikel moet je je eerst even aanmelden via het menu bovenaan. Tot gauw. 

    © 2019 Kerknet 2.0 vzw
    Vacatures
    Contact
    Voorwaarden
    YouTube
    Twitter
    Facebook