Wat betekent het?
Op Witte Donderdag gedenken christenen het laatste avondmaal van Jezus met zijn leerlingen. De gebeurtenis betekent voor katholieken tevens de instelling van de eucharistie, het centrale sacrament van het katholieke geloof dat elke zondag opnieuw gevierd wordt.
In Duitsland wordt Witte Donderdag ook wel Gründonnerstag genoemd, oftewel Groene Donderdag. Waar de naam precies vandaan komt, is niet helemaal duidelijk. Alleszins stamt het van voor de 16de eeuw, want toen werd wit ingesteld als liturgische kleur en werd Witte Donderdag dus wit. Er zijn verschillende theorieën:
- Het zou om een verbastering kunnen gaan van de Middelhoogduitse woorden gronan of grînan, huilen of klagen, denk ook aan grienen. Dat zou kunnen verwijzen naar het geween over het naderende lijden en sterven van Christus aan het kruis op Goede Vrijdag. Maar anderzijds ook naar een oude boetetraditie om op de donderdag voor Pasen boetelingen weer op te nemen in de gemeente.
- Volgens een andere theorie kan het een Duitse vertaling zijn van het Latijnse Dies viridium, letterlijk: dag van de groene plaatsen, een oude benaming voor Witte Donderdag. Die zou verwijzen naar Psalm 23, vroeger een van de gelezen teksten op die dag: Hij laat mij rusten in groene weiden (Psalm 23,2). Groene weiden staan hier symbool voor de diepe vrede en rust die het gevolg zijn van een leven in relatie met God. De hele psalm ademt dit geluk. Tegenwoordig klinkt in de liturgie niet meer Psalm 23, maar wel nummer 116. Ook een hele mooie. ;-)
Wat ook de oorsprong is, ergens in die geschiedenis ontstond de passende traditie om op Gründonnerstag groene soep te eten, een groentesoepje van nieuw lentegroen dat onstuitbaar uit de aarde ontspringt.
April was vroeger het begin van de gevreesde hongerkloof: de wintergroenten zijn op en de nieuwe lentegroenten zijn nog maar pas gezaaid. Wel beschikbaar waren allerlei vaste kruidachtige planten, waaronder eetbare wilde (on)kruiden, zoals brandnetel en hondsdraf.
Behalve Witte Donderdag kunnen we met deze groene feestsoep dus ook de kracht van de natuur en het nieuwe leven vieren. Tussen beide betekenissen hoeft geen tegenstelling te bestaan. Voor christenen is God de bron van alle groeikracht, door Hildegard van Bingen bezongen met haar geliefde woord viriditas, groenheid of het groenen.
Geen boom groent zonder de kracht om te groenen, geen steen ontbeert het groene vocht, geen schepsel stelt het zonder. De levende eeuwigheid zelf is niet zonder die groenende kracht. De groene groeikracht verwijst naar de Vader die nooit in zijn werkzame kracht verstard of uitgeput raakt. Hildegard van Bingen
Helemaal mooi is het om de soep te maken van een symbolisch aantal kruiden:
- Zeven: het aantal scheppingsdagen, ook het aantal sacramenten, dit wil zeggen de totaliteit van schepping en genade, oftewel het rusten (Sabbath) na de arbeid van het scheppen, een moment van dank aan God en aanbidding omwille van zijn gaven, zie ook het rusten in groene weiden van psalm 23, met andere woorden: échte innerlijke vrede.
- Acht: in het christendom de symbolische achtste dag, de dag na de Sabbath, oftewel de dag van de verrijzenis, symbool voor eeuwig leven of in bredere zin: een nieuw en onvermoed begin na een uitzichtloze donkere nacht.
- Negen: in de Joodse getallenleer symbool voor enerzijds baarmoeder en vruchtbaarheid, anderzijds ook voltooiing en volmaaktheid. Kijken we niet allemaal stiekem uit naar voltooiing, de volle tooi van ons leven en van alle dingen?
- Twaalf: het aantal apostelen, waardoor men ook wel spreekt van apostelsoep. Waarop je kinderen vragen: Mama, kan je die apostelen ook rauw eten?
Reacties
Om reacties te zien en te reageren op dit artikel moet je je eerst even aanmelden via het menu bovenaan. Tot gauw.