Jarenlang deelde Enrique Figaredo het leven met mensen in vluchtelingenkampen in Cambodja. Een groot deel van hen was gehandicapt als gevolg van een explosie. Tijdens de oorlogen van de jaren 80 werden er in het land 4 tot 6 miljoen landmijnen gelegd en nog altijd vallen daardoor nieuwe slachtoffers, sinds 1979 niet minder dan 64.000!
Een rolstoel maakt in zo’n context een wereld van verschil. En daar maakte de jezuïet werk van. Hij deelde zo veel rolstoelen uit dat hij bekend staat als de bisschop van de rolstoelen. Ook richtte hij het Arrupe Centrum op. 'Daar voorzien we projecten voor voeding, onderwijs en gezondheidszorg voor vluchtelingen met een beperking', vertelt hij.
Sinds het jaar 2000 is de jezuïet bisschop in Battambang. 'Niet echt bisschop, maar apostolisch prefect', corrigeert Figaredo. Er zijn in Cambodja drie kerkelijke afdelingen (voor drie missiegebieden): een vicariaat en twee prefecturen. 'Dat is een soort van opgewaardeerde priester. Ik heb de verantwoordelijkheid van een diocesaan bisschop, maar in een rechtsgebied dat deze status niet heeft.'
'Mijn opgave is om te helpen de aanwezigheid van de Heer zichtbaar te maken door dienstverlening, aandacht voor de christelijke geloofsgemeenschappen en voor de gehele bevolking.'
Ik zie mijzelf als de apostolische prefect van allen, niet alleen van de katholieken. Enrique Figaredo
Kerk in Cambodja
De Cambodjaanse Kerk telt ongeveer 35.000 katholieken op een bevolking van 17 miljoen. Op een kleine minderheid van moslims na (3%) zijn de meeste Cambodjanen boeddhist. 'Een deel van onze katholieken komen uit Thaise vluchtelingenkampen en uit Vietnam. Het is een smeltkroes van nationaliteiten, culturen en rituelen. We hebben ontdekt dat eenheid geen uniformiteit is en dat is mooi.'
Op 1 oktober 2022 gebeurde in de Cambodjaanse Kerk iets belangrijks: een lokale priester werd apostolisch prefect van Kampong-Cham, pater Pierre Suon Hangly. 'Hij is een van de vier Cambodjaanse seminaristen uit het begin van de jaren negentig, die nog in een vluchtelingenkamp aan hun opleiding begonnen', haalt Figaredo aan.
Toch is het aantal roepingen in Cambodja beperkt gebleven. Er zijn negen Cambodjaanse priesters en drie diakens voor de drie bisdommen. Daarnaast zijn er ongeveer 80 missionarissen actief met 20 nationaliteiten, voornamelijk Aziaten.
‘Dank u, vrede’
Zelf nam de oorspronkelijk Spaanse Enrique Figaredo de Cambodjaanse nationaliteit aan. Hij is blij dat hij als Cambodjaan wordt erkend. 'De mensen beschouwen me als een van hen. Het aantal christenen is hier verwaarloosbaar, maar onze aanwezigheid wordt erkend. De regering accepteert en waardeert ons omdat we de behoeften van de armen aanpakken.'
Via Caritas probeert de kerk bij de overheid ook aan te dringen op de structurele aanpak van armoede en een degelijk klimaatbeleid.
Er is weliswaar veel staatscontrole, maar de godsdienstvrijheid is veel groter dan in sommige buurlanden. 'Als we de toestand van de christenen in andere landen om ons heen zien, prijzen we ons gelukkig. We hebben geen grote conflicten. Om dat te benadrukken hing de regering van Cambodja overal slogans op: Dank u, vrede. Ze hebben gelijk.'
Ik denk dat we een grote toekomst hebben, in elk geval hebben we een geweldig heden.
Bron: Ignis Webmagazine
