In het zuidoosten van Zuid-Soedan, niet ver van de grens met Ethiopië, ligt een dorpje, voluit The Holy Trinity Peace Village South Sudan genaamd, maar bekend als Kuron Peace Village. Het is het geesteskind van emeritus bisschop Paride Taban (86) van het bisdom Torit. Hij stichtte het dorp in de jaren 1990 als antwoord op de etnische spanningen in de regio, geïnspireerd door een bezoek aan Neve Shalom in Israël, een plek waar joden en Palestijnen samenleven.
Wat was het idee achter de oprichting van dat dorp?
Mijn droom was een gemeenschap te stichten waar mensen samenleven in vrede en wederzijds begrip, over de grenzen van de eigen etnische groep heen. Met dat idee in het achterhoofd hebben we Kuron Peace Village opgericht. Het is een plek waar mensen die elkaar anders als vijand beschouwen, nu mekaar ontmoeten. Een plek waar mensen niet alleen Toposa, Jie, Bola of Kachipo zijn, maar vrienden worden. Veel mensen blijven andere etnische groepen als vijanden zien. Zo heeft God ons niet geschapen. In Kuron brengen we mensen samen om die kwalijke dynamiek tegen te gaan. We werken aan verzoening en lossen kleine en grote conflicten op tussen individuen en gemeenschappen in de regio. Scholing is daarbij essentieel. In Kuron Peace Village brengen we kinderen en jongeren van verschillende etnische groepen samen op de schoolbanken. We zien vriendschappen openbloeien tussen mensen van stammen die elkaar niet konden luchten. Dat is nieuw en het geeft hoop.
Welke rol speelde de Kerk in de etnische conflicten?
De Kerk heeft een grote rol gespeeld bij het beëindigen van het conflict. In de periode dat ik voorzitter was van de New Sudan Council of Churches hebben we veel werk verricht op vlak van verzoening. Met succes.
Het feit alleen al dat verschillende kerken zich wisten te verenigen, is betekenisvol. Verzoening is mogelijk, maar vraagt inspanningen.
Dat Zuid-Soedan de jongste staat ter wereld is, betekent dat overheid, staatsapparaat en publieke diensten haast vanaf nul moeten worden opgebouwd. Wat is de rol van de Kerk in dat proces van natievorming?
Zo goed als alle onderwijsinstellingen zijn kerkelijk. Dat is onze dienst aan de natie. Hetzelfde geldt voor een groot deel van de gezondheidszorg. Ons onderwijs en onze gezondheidszorg staan bovendien goed aangeschreven. Zelfs toen het regime in Khartoem de macht had en op een gegeven moment alle zuiderlingen uit het noorden verdreef, mochten de scholen en de ziekenhuizen van de kerk blijven, omdat men er de onmisbare waarde van inzag.
-Als Franciscus komt, zal het de eerste keer zijn dat een paus Zuid-Soedan aandoet. Wat verwacht u van een pauselijk bezoek?
Ik kan niet genoeg benadrukken hoe belangrijk het is voor ons. Het zal de mensen sterken in hun geloof. De paus is niet alleen voor ons, katholieken, een belangrijk spiritueel leider, ook voor andere kerken zou zo’n bezoek een belangrijke gebeurtenis zijn. Met de Council of Churches proberen we de grenzen tussen de kerken te overstijgen. We definiëren ons in de eerste plaats als christenen, veeleer dan als katholiek, presbyteriaans ... De paus zal hier een oecumenisch huis vinden.
