Op het einde van de Laudato Si’ Week in mei riep paus Franciscus een heus feestjaar uit om sociale en ecologische gerechtigheid in de aandacht te blijven houden, 5 jaar na de publicatie van de encycliek Laudato Si'. In deze zomerreeks schrijven 8 zielsverwanten van Franciscus van Assisi hun versie van zijn Zonnelied, dat de titel en inspiratie leverde voor de encycliek.
Zolang we de Heer kunnen prijzen, is er hoop dat we iets van zijn wondermooie schepping kunnen redden. Dus: wees geprezen, Heer, laudato si’!
Ik maak een diepe buiging
voor Boudewijn, de pelgrim met zijn stok,
die arm geworden als Job op zijn mesthoop,
me komt vertellen over de vreugde die hem omringt.
Hij is er rotsvast van overtuigd
dat deze overvloed aan vreugde
de betekenis van het eeuwig leven op aarde in zich draagt.
Ik maak een diepe buiging
voor Mohamed, die een kaars aansteekt
voor zijn zus in de hemel bij Allah
en voor zijn vriend in de hemel bij God.
Hij bidt intens voor eeuwige liefdevolle verbondenheid met hen.
Ik maak een diepe buiging
voor Edouard, wiens leven een heen-en-weer is
tussen de gevangenis en de rauwe straat.
Hij vertrouwt me, met blinkende ogen, toe
hoe hij blijft zoeken naar een sleutel voor een uitweg.
Hij vertelt me hoe hij, met vallen en opstaan,
zijn woedebuien probeert te beheersen
om ze om te buigen tot reikende handen.
Ik maak een diepe buiging
voor Marc en André, die elke avond overschotten van brood ophalen
om ze te herverdelen over hun straatvrienden.
Ze hebben begrepen wat breken en delen
en vermenigvuldigen is.
Ik maak een diepe buiging
voor Chakib, die elke kaars die hij maar tegen komt ontsteekt.
Zo zet hij de kerk en alle bezoekers in een groot licht.
Ik maak een diepe buiging
voor Onze Lieve Heer met zijn Heilig Hart.
Hij brengt me in contact met al deze leermeesters.
Hij doopt ons tot broers en zussen van elkaar.
Hij baadt ons allen - hier en nu - in het eeuwig leven.
Niek Everts
