Christianne van de Wal is gepensioneerd onderwijzeres. Ze gaf onder meer les in een school bij een woonwagenkamp en een school voor moeilijk lerende kinderen. Aan de keukentafel thuis gaf vele jaren dichtles aan kinderen en volwassenen. Zelf schrijft ze liefst over de natuur, maar ook over geloof. Een weerkerend thema is ‘licht': in mensen, in de natuur en het leven.
Corona-glas
Als in een stolp
zijn we gevangen
in een vacuüm van angst;
de buitenkant
heeft dikke wanden,
maar goed, want we zijn het bangst
voor de splinters
van het brekend glas
dat door een oerkracht open springt,
voor het virus
dat ongericht en
onweerstaanbaar binnendringt.
Onze handen
liggen contactloos
zonder daadkracht in de schoot;
de impact op
’t dagelijks bestaan
is ongelooflijk groot!
Als het glas pas
écht mag breken,
de zon zich op de scherven richt,
dan is al het
gevaar geweken,
stroomt de stolp vol levenslicht.
Dan zijn splinters
als edelstenen,
beloftes in weerkaatsend goud,
dan is het of
de gekwetste mens
intens weer van het leven houdt.
Christianne van de Wal
Naast zijn werk als rouwbegeleider en bediende bij Basketbal Vlaanderen leeft Kurt Coppens zich artistiek uit als schilder, beeldhouwer, dichter en orgelist in de Heilige Damiaanparochie in Erpe-Mere. Bij dit alles laat hij zich graag inspireren door de Schrift en het monastieke leven.
Mijmering
De stilte overviel mij.
Ze was helend.
Enkel Jij en ik.
In gesprek over pijn en verdriet,
over vreugde en hoop.
Een gesprek over mensen
die vertoeven in
de donkere nacht
en die zoekend en tastend
uitkijken naar licht en leven.
Samen zullen we er komen.
Jij en ik.
Samen met anderen.
Tochtgenoten.
Op weg naar een betere wereld.
Jij voor ons uit.
Kurt Coppens
Hilde Keteleer is vertaalster en auteur van romans, reisverhalen en poëzie. Daarnaast geeft ze les aan de SchrijversAcademie in Antwerpen en is ze bestuurslid bij PEN Vlaanderen, dat opkomt voor vervolgde schrijvers en journalisten. Ze zond ons het gedicht Vader met zoon toe, want: Het is me lief omdat het geschreven is voor iemand die heel zorgzaam omging met zijn zwaar gehandicapte zoon.
Vader met zoon
voor Mark
Hij duwt zijn oude kind
door een voorjaarsdreef
van bank naar bank,
het kind met de wijde blik,
de dunne zachte klauwtjes
en slechts rauwe klank.
Zijn handen strelen af en toe
het grote hoofd dat opgewonden
draait en wil weten hoe
die vreemde vrouw
zijn vader heeft gevonden.
Hun ogen kijken broos
een wereld in van bos,
een plek voor vingers
die verstrengeld vragen
niet los te laten straks.
Hilde Keteleer
Ontdek meer van Hilde Keteleer op haar website.
Elien Loobuyck is leerkracht Frans en godsdienst in het Bernarduscollege in Oudenaarde. Als crisisvrijwilliger bij het Rode Kruis werd ze getroffen door de eenzaamheid van mensen, die - nog meer tijdens de lockdown - heel erg verlangen naar diepe contacten. Onderstaand gedicht schreef ze voor hen.
Niet gezien - gehoord - bemind
Verscholen in uitzichtloze duisternis
Mijn ogen - niet gezien
Smachtend naar diepmenselijke genegenheid
Naar een gastvrije blik die de mijne vangt
Hem heel even teder en warm vasthoudt
- Kijk naar mij, kijk naar Mij
Gevangen in oorverdovende stilte
Mijn woorden - niet gehoord
Opborrelend uit mijn innigste zijn
Hongerig naar een welwillend oor
Dat mijn beklemmende droefheid opvangt
- Luister naar mij, luister naar Mij
Afgezonderd in troosteloze eenzaamheid
Mijn hart - niet bemind
Hunkerend naar vurige verbondenheid
Naar een vleugje tijd of een gevoelige aanraking
Die 'alleen' uitroeit en 'samen' doet rijzen
- Hou van mij, hou van Mij
Elien Loobuyck
Shari Van Goethem (1988) is zingevingscoördinator bij de Christelijke Mutualiteit, dichter en moeder van twee zoons. Ze studeerde sociaal werk en wijsbegeerte. Ze bracht 2 bundels uit: Een man begraaft een boom en Tere Stengels. Moederschap is de meest intense vorm van samenzijn, vindt Van Goethem. In onderstaand gedicht uit Tere Stengels gebruikt ze het als een metafoor. Hier baart de moeder geen kind, maar de leegte. En dat zet alles op zijn kop en leidt tot een zoektocht door het leven. Eerst misschien beangstigend, maar niet minder een wonder.
moeder,
in iedere beweging die je maakt, vind ik iets
van oude bomen terug. de reeën in je heupen
zijn verdwenen. het frisse groen uit je tred geweken
je bezit niet meer de kracht van een vleugelslag
die een lijfje de lucht in wil. je droomt niet meer
van hoogtes. wil liever dicht bij de grond zoveel mogelijk
ruimte innemen, zo sta je stevig tegen het waaien
van het leven
wat waait het leven hard in jou
Shari Van Goethem
Uit: Tere stengels. Ontdek meer van Shari Van Goethem op haar website.
Bea Van Reusel is verpleegkundige. Naast het drukke werk zoekt ze meer en meer de stilte op, in het gezin en in de natuur. Ik voel de noodzaak om vooral te luisteren naar de absolute stilte, die almaar minder woorden behoeft. Dat verlangen naar stilte wordt tekenend uitgedrukt in dit bijna woordeloze gedicht.
U en ik
U
en
ik
mijn alles
U
Bea Van Reusel
Valérie Kabergs is educatief medewerkster van CCV Hasselt. Woorden neerschrijven in dichtvorm helpt haar vaak om emoties een plek te geven en ze zo wat losser te laten. Kabergs: Ze zalven en verbinden me met lichtpuntjes als er iets van donkerte dreigt. Ik heb geen gedichtenbundel, al zou ik er wel graag eens eentje samenstellen ooit.
Verbonden-bevrijd
En als het nu eens waar is
dat we hier en nu dáár kunnen zijn
ontsnapt aan de tijd
ja, eindelijk bevrijd
Jij me van de waanzin
niet verbonden te zijn
zonder zichtbare lijn.
Valérie Kabergs
Op de tweede dag van de Week van de Poëzie (28 januari tot 3 februari) met als thema 'Samen' stellen we het gelijknamige gedicht voor van huisarts Silke Stalpaert. In de eerste golf van de coronapandemie bezweek ze onder de werkdruk. Onder meer dankzij de hulp van Doctors4Doctors krabbelde ze overeind. Haar bundel Gij schoon mens is een dankbetuiging aan het leven, gehavend en wel. De opbrengst van de verkoop gaat overigens ook naar Doctors4Doctors. Bekijk de bestelinformatie.
Samen
Als ge valt,
Zal ik u terug overeind helpen
En als ge liever blijft liggen,
Is dat ook oké.
Dan liggen we wel gewoon
Stillekes bijeen.
Als ge ter plekke wenst te dansen,
Zal ik muziek voor u maken
En als ge terug stappen wilt,
Vooruit en niet meer omkijken wilt,
Stapt ge beloofd
Nooit of te nimmer nog alleen.
Silke Stalpaert
Uit: Gij schoon mens
Jürgen Soetens, godsdienstleraar in het Sint-Catharinacollege in Geraardsbergen, mag de spits afbijten. Zijn bundel Als de stilte spreekt is al zijn tweede, uitgegeven in eigen beheer (mail Jürgen Soetens). De bundel kreeg een voorwoord van abt Manu Van Hecke van Westvleteren en wordt verkocht ten voordele van een project dat onderwijskansen biedt aan kinderen in Syrië.
Dichter bij elkaar
Een klaarlichte dag
Onze boot zwalpt op golven
van onzekerheid
Ik ben bang en word geleid
door somberheid. Ik zoek
Een hand die me raakt,
die me vasthoudt, die me troost
Houd afstand, klinkt het
en plexiglas en lijnen
drijven ons ver uit elkaar
Maar dan gebeurt het
Hoe meer afstand we houden
hoe closer we zijn
Als we elkaar niet raken
raken we elkaar niet kwijt
Zo drijft onze boot
op de milde golven van
broederlijkheid en
lijnen vervagen, glas breekt
We zijn dichter bij elkaar.
Jürgen Soetens
Uit: Als de stilte spreekt
Dit was de Week van de Poëzie 2021 op Kerknet. Hopelijk heb je ervan genoten. Dank aan al onze lezers-dichters!
Reacties
Om reacties te zien en te reageren op dit artikel moet je je eerst even aanmelden via het menu bovenaan. Tot gauw.