Niet alleen ons katholiek cultureel erfgoed is onmogelijk te verstaan zonder daartoe in de nodige kennis, taal en gevoeligheid opgeleid te worden. Ook heel wat van de actualiteit is enkel na degelijke vorming te begrijpen, gaande van gestalten van religieus geïnspireerd extremisme over godsdienstig geïnspireerde liefdadigheid tot devotie en aloude rituelen.
De relevantie van levensbeschouwelijk onderricht op school staat daarmee buiten kijf, punt.
[...]
Voor wie organiseren we onderwijs? Voor niemand anders dan de leerling. Welnu, willen we in het onderwijs inzetten op de integrale persoonsvorming van elke leerling, dan impliceert dit onmiskenbaar dat we dienen in te zetten op levensbeschouwelijke vorming.
Zoals ik in de inleiding van het geactualiseerde leerplan schrijf: het is de ambitie en in zekere zin de pretentie van het vak rooms-katholieke godsdienst dat de eigensoortige bijdrage vanuit het vak aan die vorming fundamenteel is voor zowel de identiteitsgroei van leerlingen als de positie en verantwoordelijkheid die jongeren later in de maatschappij zullen innemen en opnemen. Dat is de missie van het vak.
Kwaliteitsvol levensbeschouwelijk onderricht, vanuit de kracht van het binnenperspectief van het christelijk geloof, is daarbij cruciaal.
De actualisatie van het leerplan rooms-katholieke godsdienst kadert daarbinnen.
[...]
In de lestijden rooms-katholieke godsdienst treden leerlingen in ontmoeting met elkaar en met zichzelf. Ze gaan de uitdaging van de dialoog aan, daartoe gestimuleerd en ondersteund door het geactualiseerde leerplan. In de zogeheten katholieke dialoogscholen verbreedt die christelijk geïnspireerde dialoog zich via het pedagogisch project van de school tot de hele schoolcultuur. Het vak neemt daar onmiskenbaar een fundamentele plaats in om dat project te realiseren.
In elk onderwijsnet bieden de lestijden godsdienst aan elke leerling die het vak volgt – eender welke levensbeschouwelijke overtuiging men zelf aanhangt of hoe zoekend men is – de ruimte en de gelegenheid om op grond van de geboden vorming zichzelf en elkaar op levensbeschouwelijk vlak te verkennen.
Door verdieping in de leerstof kunnen ze zich tevens verdiepen als mens in wie men zelf is, in wie de ander is, in wie we willen zijn, in welke betekenis het leven kan hebben. Interlevensbeschouwelijke dialoog dus op grond van vorming vanuit de christelijke traditie en van uitwisseling van ieders overtuiging.
Reacties
Om reacties te zien en te reageren op dit artikel moet je je eerst even aanmelden via het menu bovenaan. Tot gauw.