Aan de stijl en lengte van de brief te zien, had paus Franciscus een ander doelpubliek voor ogen, maar het lukte. Bij de bespreking vertrokken we vooral van berichten in media, die de leerlingen spiegelden aan de kennis ze opdeden in het eerste trimester, toen we het uitgebreid hadden over de gezinssynode.
Bijbel, leer en traditie
Er is ondertussen al heel wat over Amoris Laetitia (De vreugde van de liefde) gezegd en geschreven en soms stonden de commentaren echt lijnrecht tegenover elkaar. Dat was overgens niet alleen zo bij teksten geschreven door journalisten die misschien niet zo op de hoogte zijn van de kerkelijke leer. Ook vanuit kerkelijke middens werd de brief uiteenlopend geïnterpreteerd. Dat was voor de leerlingen erg verwarrend.
Een journalist schreef dat de paus de communie openstelde voor gescheiden mensen in een nieuwe relatie. Als dat klopt, is het strijdig met de leer, merkten enkele leerlingen op.
Op het argument zelf ga ik nu niet in, maar het toont wel aan dat de leerlingen langzaam aan de juiste reflex aannemen: nieuwe kerkelijke documenten moet je beschouwen tegen het licht van de kerkelijke traditie zelf. Ik denk dat dit als katholiek, wat zij overigens zeker niet allemaal zijn, een juiste houding is.
Een heel interessante opmerking wel van die leerlingen. Heeft de paus het nu mis of de journalisten? Die vraag prikkelde de klas wel en dat gaf me de kans om ongedwongen enkele passages uit de exhortatie te belichten. Uiteindelijk kwamen de leerlingen tot de conclusie dat sommige journalisten nogal snel waren geweest met hun conclusies.
Kritisch nadenken en niet te vlug zijn met conclusies
Zelf maak ik me vaak nogal boos wanneer kerkelijke documenten haastig en onjuist worden geïnterpreteerd, maar misschien moet ik deze keer de journalisten toch wel dankbaar zijn.
Niet alleen hadden we een leuk leermoment in de klas, maar de leerlingen hadden ook een gevoel van fierheid, want ze hadden een commentator met een zekere autoriteit op een denkfout kunnen betrappen.
Bovendien denk ik dat ze hierdoor ook uitgedaagd zijn om in de toekomst artikels kritisch en methodisch te benaderen als ze echt de waarheid willen zoeken.
Het heeft me erg veel plezier gedaan om te zien hoeveel inzicht de leerlingen soms hebben in het katholieke denken over het huwelijk, maar ook omtrent haar leer over barmhartigheid. De kerk heeft een heel logische manier van denken die steeds vertrekt vanuit de Bijbel en de traditie. De kunst ligt hem niet in alle regels van buiten te kennen - die kun je immers opzoeken - maar in het onder de knie krijgen van de kerkelijke manier van denken. Dat ze hierin meer en meer lijken te slagen strekt hen tot eer.
Als een brief van de schoolprefect over gescheurde broeken
De mooiste opmerking kwam ongetwijfeld van de Turkse Esin:
- Eigenlijk is de brief van Franciscus een beetje zoals de brief van mevrouw de prefect.
- Hoe bedoel je dat precies, Esin?
- Wel, er zijn eigenlijk geen nieuwe regels bijgekomen, maar de regels worden nog eens herhaald, zodat iedereen eraan herinnerd wordt.
In de brief waarover Esin het had, herinnert de schoolprefect de leerlingen eraan dat gescheurde broeken niet toegestaan zijn op school. Het modeverschijnsel scheur ter hoogte van de knie is erg in trek bij jongeren en de regels leken niet meer duidelijk. Hoe groot mag de scheur zijn? Is het oké als je geen vlees ziet?
Gratis broek voor wie geen ongescheurd exemplaar heeft
De school wilde de puntjes op de i zetten zodat de regels weer werden gevolgd. Goed wetend dat er ook leerlingen zijn die misschien maar 1 of weinig niet-gescheurde broeken hebben, wilden de leerkrachten ook hieraan tegemoet komen. Niet door de regel overboord te gooien, wat weer heel wat andere problemen rond kledij en regels in het algemeen met zich mee zou brengen. Wel door de leerlingen te helpen, bijvoorbeeld door hen een extra broek te bezorgen.
Zonder het misschien helemaal te beseffen paste de vergelijking van Esin helemaal.
De paus wijst opnieuw op de regels, maar spreekt ook bezorgdheid uit over de mensen die niet volgens de regels leven. In zijn brief heeft hij aandacht voor de prachtige waarden achter de regels: de scheppende liefde als hoogste goed. Een liefde die zeker bij ons vandaag heel kwetsbaar is. Een thema dat absoluut de moeite waard is om met tieners te bespreken.
Amoris Laetitia roept op tot naastenliefde en barmhartigheid voor wie niet zonder kleerscheuren door het leven komt.
Ze wil mensen bijstaan, niet door de regels aan te passen aan hun situatie, maar door de complexiteit van hun situatie te herkennen en hen te ondersteunen in hun weg naar herstel.
Ik ben deze week echt weer echt trots geweest op mijn klassen. God, wat hou ik van mijn job!
Reacties
Om reacties te zien en te reageren op dit artikel moet je je eerst even aanmelden via het menu bovenaan. Tot gauw.