Toen ik samen met mijn begeleidster Ann Joris het Hooglied van de liefde (1 Korintiërs 13) doornam, werd ik getroffen door die ene zin: De liefde is geduldig. Ik heb daar lang bij stilgestaan om die helemaal te laten doordringen. Geduld is niet bepaald de hoogst ingeschatte deugd in onze samenleving vandaag, denk ik. ;)
Onze gedachten en gevoelens zijn vaak vluchtig. Soms kunnen we irrationeel op een onenigheid reageren en krijgen emoties de bovenhand.
De geduldige liefde maakt ruimte vrij voor om verder te kijken, sorry te zeggen, te vergeven.
Mijn vriendin en ik willen heel bewust christelijk huwen en dat verlangen speelt al mee in mijn voorbereiding op het doopsel. Daardoor zie ik beide sacramenten als een even sterk commitment, een engagement dat ons voor altijd verbindt - God en ik, mijn vriendin en ik.
Ik ben onder de indruk van het geduld dat Jezus had met zijn leerlingen in het aanleren van zijn weg. Hij moest heel ver gaan om duidelijk te maken wat Hij bedoelde. Ik wil dus gedoopt worden, omdat ik de christelijke visie op het leven en op relaties ten volle deel. Ik zie het als een levenslang engagement om te leven vanuit de liefde die Jezus ons voorleefde en waarmee Hij ons eerst liefheeft.
- Ontdek meer getuigenissen van volwassen dopelingen en vormelingen.
- Het catechumenaat in cijfers: lees 'Opnieuw meer volwassenen gedoopt in de paasnacht'.
