Het ouderschap kent vele vreugdes. Die zijn verschillend op elke leeftijd van je kinderen.
Een van de mooiste gelukjes als je volwassen kinderen hebt, is om te zien hoe ze goede vrienden hebben en zijn.
Hoe ze lief en leed kunnen delen met vrienden die je soms ook al als kind of tiener hebt gekend. Hoe ze omringd zijn als hen iets overkomt, zodat ze bij leeftijdsgenoten op verhaal kunnen komen.
Want als ouders kun je al heel gauw lang niet alles opvangen. En het delen van het dagelijks leven gaat vaak makkelijker met mensen in gelijkaardige omstandigheden. Tegen hen kunnen ze stoom afblazen zonder te moeten denken aan kwetsbare ouderzieltjes.
Het is even fijn om te zien hoe ze zelf goede, lange en trouwe vriendschappen hebben met anderen. Dat ze opkomen voor elkaar en elkaar niet in de steek laten. Onbewust heb je dat altijd gehoopt en als het dan ook echt gebeurt, ben je er terecht blij om.
Zou God ook blij geweest zijn met de vrienden van Jezus?
Met die stijfkop van een Petrus, die sneller handelde dan nadacht, maar die diep vanbinnen zo trouw als een rotsblok was? Met de twijfelende Thomas, die er uiteindelijk toch helemaal voor ging?
Met die twee broers die graag op de beste plekjes wilden zitten? Met Maria van Magdala en Salome en die andere vriendinnen die mee dachten, discussieerden en werkten, ook al kregen ze in de teksten minder aandacht?
Met dat zootje ongeregeld waarmee Jezus rondtrok ging het uiteindelijk allemaal verder.
Waar Jezus van droomde, leeft nog altijd. Het beste bewijs dat het echt wel goede vrienden waren.
