Eucharistie voor gevangenen: Jesus is jarig
We hebben deze avond in de gevangenis van Sint-Gillis tijdens de eucharistieviering een voorbede geformuleerd voor Jesus, die er sinds enige maanden verblijft. Jesus is een jonge Columbiaan en hij was vandaag jarig. Samen met zijn naamgenoot hebben we dit in de viering op een gepaste wijze een plaats gegeven. Gerechtigheid moet geschieden, maar overstijgt uiteindelijk onze menselijke conventies en wordt oorspronkelijk niet alleen bepaald door de wet maar door de diepere identiteit van iedere mens, zei Johannes Paulus II. De waarheid over ieder mensenleven maakt het mogelijk om verder te gaan dan een contractuele visie van gerechtigheid, die een beperkte visie blijft.
Gerechtigheid vanuit een christelijke mensvisie wordt gedreven door een diepere kracht die Liefde is.
De muziek van Tamino
Muziek ontstaat uit het hart van de mens wanneer dit in contact met de buitenwereld komt. Door dat contact wordt het hart bewogen en drukt het zich uit in klanken. Muziek is de taal van de emotionaliteit bij uitstek.’ (uit Yüeh-Shih, één van de oudste geschriften aan muziek gewijd).
Dit geldt zeker voor de muziek van Tamino, waarbij zijn belangrijkste instrument zijn stem is. Zijn muziek raakt vanwege een onvervalste eenvoud en directheid. In een goed lied, zo zegt hij zelf, moet een luisteraar iets van zichzelf herkennen alsof het persoonlijk tot hem/haar gericht is. Muziek heeft net als een prisma vele facetten.
Tamino, voluit: Tamino-Amir Moharam Fouad, is zelf opgegroeid met de Arabische muziek die veel warmte en romantiek bevat. Van zijn eigen liederen zegt hij dat ze schommelen tussen romantiek en apathie, tussen hart en geest. Verrassend in ieder geval, met Arabische klank kleuren en subtiel…Habibi en Indigo night bijvoorbeeld.
Muziek die je meeneemt en laat wegdromen…en tot de kern brengt.
• Luister onderaan deze pagina naar 'Habibi'.
De zee als symbool voor zelfverlies
Elke zaterdag toont en bespreekt in De Standaard iemand zijn favoriete werk, dat altijd opnieuw beroert, troost of inspireert. Onlangs was schrijver Yves Petry aan de beurt. Mer grosse (2011) van de Belgische kunstenaar Thierry De Cordier drukt voor de auteur het zelfverlies uit dat een mens kan ervaren: dreigend en onpeilbaar als de kolkende zee.
'Mer Grosse' is overweldigend en onheilspellend tegelijk.
Het roept het beeld op van de kwetsbare mens (het kan over ieder van ons gaan) in een benarde situatie, omgeven door een noodlottige zee. Dit is een beeld dat raakt omdat ik het ook herken vanuit de gesprekken die ik in de gevangenis heb met mensen die zich vaak in zo’n hachelijke en ingewikkelde levenssituatie bevinden.
Het confronterende hierbij is dat ik me vaak de bedenking maak: het kon me ook overkomen.