In de jaren 1960 werden veel regels en restricties overboord gegooid. Ook over ons lichaam. Weg met alle keurslijven, letterlijk en figuurlijk! Het randje van die revolutie heb ik nog meegemaakt. Dolle mina’s met bh-verbrandingen en ‘baas in eigen buik’.
Of dichter bij huis, en wat gematigder: minirokjes en de hopeloze strijd die de zusters van onze middelbare school daartegen voerden. Blote armen en benen zonder nylons. Monokini’s op het strand.
Wij waren helemaal thuis in ons lichaam en omarmden al die vrijheid en blijheid.
We waren nergens bang voor. Alles kon, alles was leuk.
Maar de tijden zijn veranderd. Er kwamen mensen als Dutroux en andere psychopaten. Er waren misbruikschandalen. Er kwam een nieuwe generatie die zich niet per se hoefde af te zetten tegen de ouderwetse preutsheid en strengheid. Zij zochten zelf wel hun weg. Ze lieten zich niets voorschrijven door de hemelbestormers die hen voorafgingen.
Ook uit andere levensovertuigingen sijpelde er een nieuwe reflex door om stukken vrouwelijk lichaam te bedekken. En om liefdesuitingen weer wat meer privé te houden.
Het is allemaal heel begrijpelijk.
Maar toch kijk ik telkens vreemd op als ik te gast ben bij een groep kinderen en hun onwennigheid merk als het gaat over bloot, over verliefd zijn, over knuffelen en zoenen.
Ik toon de cover van mijn boek Duivelskind, waarop de naakte rug van een meisje dat gegeseld werd te zien is. Jonge meisjes schrikken, giechelen of wenden zich beschaamd af en kijken niet naar het scherm zolang het beeld zichtbaar is. Het woord ‘seks’ doet hen de handen voor de oren slaan. Hoe ik ook probeer om er een normaal discours over te voeren, het helpt niet.
Ik heb de uitdrukking ‘in adamskostuum’ altijd prachtig gevonden. Zo zien we eruit zonder kleren, zo heeft God ons bedacht. Maar ook met kleren zitten veel mensen gewrongen in hun lichaam.
Ik hoop dat we ooit leren om op een zachte, lieve en ongecomplexeerde manier met ons lichaam om te gaan.
Met onze lijven, man en vrouw, jongen en meisje, in alle kleuren en vormen, jong en oud, dik en dun, zonder dat iemand zich onveilig of ongemakkelijk hoeft te voelen. Dat zou een droom zijn.
