Padre Romero zag het menselijk gelaat als de ziel van God zelf.
Hij sprak toen over de Kerk als de ademtocht van de Heilige Geest, als de goddelijke bries over de menselijke klei. Getuigen uit Santiago de María zeggen heel duidelijk: hier stootte hij op de armoede. Dat heeft hem daar fundamenteel geraakt. Hij opende de deuren van het bisdom voor de koffieplukkers die na hun dagtaak (voor enkele centiemen) in het stadje de nacht doorbrachten op de stoepen van de straten.
Dynamische bekeerling
De kerk van het aartsbisdom was dankzij de visie van Romero’s voorganger overigens een heel dynamische kerk: promotie van coöperatieven en syndicaten, sociale programma’s in onderwijs en gezondheidszorg, verschillende ervaringen van kerkelijke basisgemeenschappen, een sterke participatie van priesters en leken in de revisie en planning van het pastorale werk (de twee belangrijke pastorale weken), een groeiend bewustzijn over de historische problematiek van het land. Niet toevallig werd Romero’s voorganger, Mgr. Luis Chavez y Gonzales, door de machthebbers ervan beschuldigd communisme te preken en te bevorderen.
De moord op Rutilio Grande was voor Mgr Romero de definitieve, de transcendentale bevestiging van de weg die hij stapvoets al jarenlang ging.
Zijn bekeringsproces is een heel diep menselijk proces geweest, zoals het ook het onze kan zijn en worden. Gods Geest was in Romero werkzaam heel zijn leven lang. Zijn ontmoeting met arme mensen is wel doorslaggevend: stap voor stap werd het duidelijk: dat is het!
Romero liet zich bekeren tot het evangelie.
Hij vertrouwde daarbij op de steun van het Concilie en de documenten van Medellín en op het einde ook Puebla (waar hij zelf aanwezig was). Bijna alle preken en geschriften van Mgr. Romero verwijzen naar de sterke sociale documenten van de universele en van de Latijns-Amerikaanse kerk. Hij luisterde naar arme mensen, naar verscheurde mensen door het brutale geweld van de repressie en de groeiende kerkvervolging. Op verschillende momenten van zijn 3-jarig ambt in San Salvador vraagt hij om vergeving. Zo ook bij de basisgemeenschappen in Zacamil waar hij enkele jaren voordien (als hulpbisschop) in conflict gekomen was.
Mgr. Romero was heel zijn leven een dynamische bekeerling, die constant keuzes moest maken om trouw te zijn aan het evangelie, trouw aan het volk, aan de armen, trouw aan Rome. Dat was totaal verweven in Romero’s weg.
In lijn met de Jezusbeweging
Laat me nog even herinneren aan het originele kerygma van de beweging die met Jezus ontstond en Kerk werd. De eerste leerlingen hadden de ethische en gelovige moed om publiek de waarheid te spreken: Gij hebt deze heilige en rechtvaardige laten vermoorden, maar God heeft hem doen verrijzen, en wij zijn daarvan de getuigen (Handelingen van de Apostelen 3, 14-15). Verder: De waarheid mocht niet aan het licht komen (Hand. 5, 29-32).
We horen weer de drie dimensies:
- Gij hebt hem vermoord
- God heeft hem opgewekt
- Daarvan zijn wij de getuigen
Dit lijkt nu voor de christenen in El Salvador en voor al wie Gods heiligheid erkent in Mgr. Romero de 3-dubbele opdracht. We moeten opkomen voor de waarheid (die oplicht vanuit het kruis, vanuit de gekruisigden van de geschiedenis).
We moeten de waarheid eisen, opeisen over alle kruisen in de geschiedenis, ook de recente.
We moeten getuigen dat God hem doen verrijzen heeft, dat zijn dood niet het eindpunt was en is. Mgr. Romero zou gezegd hebben: Als ze me vermoorden, zal ik verrijzen in het Salvadoraanse volk. Of dat historische woorden van hem zijn of niet, is niet zo belangrijk. Ze zijn wel coherent met zijn overtuiging en vele armen (en wie met hen solidair zijn) getuigen daarvan. Dat is de derde stap: durven getuigen dat die door de respectievelijk religieuze en politieke autoriteiten vermoorde Jezus en Romero verrezen zijn.
Ons leven is onze getuigenis. Dat moet dan ook echt profetisch zichtbaar zijn.
Ludo Van de Velde werkte in de jaren '70 met Mgr. Romero. Na de moord trok hij een tijd naar Nicaragua bij Salvadoraanse vluchtelingen. Later werkte hij voor de ngo Volens opnieuw in El Salvador. Na zijn pensionering bleef hij er wonen met zijn vrouw Tere.
Reacties
Om reacties te zien en te reageren op dit artikel moet je je eerst even aanmelden via het menu bovenaan. Tot gauw.