Op alles wat je vaak ziet of hoort, komt sleet. Ook al doe je nog zo hardnekkig je best, je kunt er je aandacht haast niet meer bijhouden en er gaat nog weinig bekoring van uit. Dat is zonde, want het geldt ook voor bijvoorbeeld de mooie evangelieteksten in onze vieringen. We hebben ze al zo vaak gehoord dat onze oren afgestompt zijn en dat we automatisch de luisterknop uitschakelen zodra de eerste vertrouwde zinnen weerklinken.
Dan kan het een feest zijn om diezelfde teksten in een heel nieuw jasje tegen te komen.
Eén van de geneugtes van vakantie is dat je bekende teksten kunt beluisteren met nieuwe oren, enkel en alleen omdat je ze in een andere taal hoort.
‘Mais un Samaritain, qui était en route, arriva près de lui; il le vit et fut saisi de compassion’, doet je opeens weer beseffen hoe bijzonder die daad wel was.
Of als Jezus op stap gaat met Peter, John en James klinkt dat een stuk menselijker en dichterbij dan onze afstandelijke apostelnamen.
Onlangs lazen we in een kerkje in het Groothertogdom Luxemburg in het openliggende evangelieboek een stuk Johannes in het Luxemburgs: ‘Ech sinn dat liewigt Brout, das aus dem Himmel erofkomm ass: wann ee vun dësem Brout ësst, da lieft hien an Eiwegkeet.’
Juist omdat het zo vertrouwd is, kun je de zinnen ook begrijpen in een taal die je niet kent. Babel omgekeerd.
Of je leest het verhaal van de broodvermenigvuldiging in de hilarische Engelse Tabloid Bible van Nick Page: ‘Jesus feeds five thousand. “He cut the bread very thin’, claim sceptics. He’s obviously invented the smoked salmon sandwich.’
Zo komen de zinnen uit die mooie verhalen weer binnen in ons hart. Via de omweg van een andere taal klinken ze weer even nieuw en krachtig als toen we ze voor het eerst hoorden. Als oud brood dat weer knapperig wordt door het even in een oven op te warmen. Brood voor ons leven.
