Aan het begin van het werkjaar hield kardinaal De Kesel een receptie voor allen die zich in het aartsbisdom inzetten voor de goede zaak. Halverwege richtte de bisschop zich tot de gasten.
Ik was geroerd, want de gastheer sprak uitgebreid zijn dank uit voor wat we allemaal deden in parochies, gevangenissen, het ziekenhuis, de universiteit, en nog zoveel meer. Hij kon niet overal komen, zo zei hij, maar nu wij naar hem gekomen waren zei hij het ons graag: dank u voor wat u doet.
Nu was zijn langzame spreken een voordeel. Je kon wennen aan de erkenning, die toelaten en ten slotte de ziel laten verwarmen.
De houding van De Kesel herinnerde me aan mijn tijd als dorpspastoor van meerdere dorpen in het Groene Hart in Nederland. Overal was ik – logischerwijze – meer niet dan wel. Geleidelijk merkte ik hoe belangrijk het was om, als ik er wél was, uitgebreid te danken. Ik groette het koor dat aan het oefenen was en bedankte de kosteres, want terwijl ik nog thuis rustig aan de koffie zat waren zij de kerk allang aan het voorbereiden op de mis. En ook de jonge misdienaars die me geholpen hadden dankte ik, en de ouders die de eerste communievoorbereiding begeleidden. Enzovoorts.
Ik merkte toen wat ik ook bij de receptie merkte: dat het 'apostolaat van de bemoediging' een belangrijke pastorale strategie is.
Danken brengt onder woorden dat het goede er is, dat het goede gebeurt. Dat God er is, dat God gebeurt.
En daardoor groeit het – het goede, en God. Dus niet omdat heden ten dage geloven zo zwaar is en er broodnodig bemoedigd moet worden, en evenmin om mensen in te palmen. Nee, het belang van het apostolaat van de bemoediging is eenvoudiger, dieper, geloviger, spiritueler: omdat we anders het goede niet of niet voldoende zouden zien. En dat is precies één van de slinkse strategieën van het kwaad: geloven dat het goede er niet of niet meer is (denk aan C.S. Lewis’ Screwtape Letters).
De warme woorden van De Kesel namen me nogal voor hem in en gaven goede moed. Maar meer nog namen ze me in voor het goede dat aan het gebeuren is in anderen en in mij. Ze sterkten mijn geloof. Naar zo’n receptie ga ik graag nog eens.
Reacties
Om reacties te zien en te reageren op dit artikel moet je je eerst even aanmelden via het menu bovenaan. Tot gauw.