De ene existentiële dreiging lijkt zich vandaag op de andere te stapelen: milieu, armoede, migratie, pandemie, oorlog, energie… Om de meer kleinschalige rampen die zich in een mensenleven kunnen voordoen maar niet te noemen.
Van al die dingen gaat een appèl uit dat onze vermogens overstijgt. Het is niet zo vreemd om je angstig, verscheurd of overvraagd te voelen.
Wat te doen? Hoe vermijden we dat we kopje onder gaan in onmacht en wegzinken in moedeloosheid? Hoe kunnen we ontvankelijk en creatief blijven?
Als één van de ingrediënten, wil ik je overgave voorstellen. Oefen je nu in overgave met een audiomeditatie.
Overgave is als woord wat in onbruik geraakt. Met de dagelijkse betekenis en de woordenboekdefinitie kom je niet veel verder.
Alles geven
Om overgave als ervaring te beginnen verstaan, kan je naar sportinterviews luisteren. Heb je al gemerkt hoe topsporters vaak vrede hebben met hun resultaat, wat het ook is, wanneer ze kunnen zeggen: ik heb alles gegeven.
Er zijn niet zoveel plaatsen en momenten waar we alles kunnen geven. De mensen rondom ons en de organisaties waarin we ons bewegen, willen meestal maar een stukje van ons.
Misschien maakt de ervaring van versnippering in al die kleine stukjes wel een verlangen in je wakker naar alles kunnen geven.
Intuïtief weten we dat als we alles gegeven hebben, we vrede zullen hebben, met alles, alles wat er in de wereld nog gebroken is en zelfs onze eigen dood.
Zichzelf verliezen
Wie alles heeft gegeven, staat aan het randje van zijn vermogens en kijkt verder. Daar kan je jezelf vergeten en daarin ligt volgens Elisabeth van de Drie-eenheid het geheim van het geluk.
Het geheim van de vrede en het geluk ligt in het zich vergeten, in het zichzelf uit het oog verliezen. –Elisabeth van de Drie-eenheid
Reacties
Om reacties te zien en te reageren op dit artikel moet je je eerst even aanmelden via het menu bovenaan. Tot gauw.