Er was een tijd dat mensen niet schreven en niet lazen. Ze kweekten voedsel, maakten kleren en huizen en hielden van elkaar zonder dat ze dat op papier hoefden te zetten. Toen begon het stilaan: mensen maakten notities om dingen niet te vergeten. Afmetingen, prijzen, hoeveelheden.
Daarna schreven ze ook andere dingen op: verzuchtingen, gebeden, gedachten.
Papier is geduldig: je kunt er alles aan kwijt. Maar lang niet iedereen kon lezen. Het was alsof iemand van nu morsetekens kent: dat is soms best handig, maar je kunt meestal wel zonder. Tot de boekdrukkunst en het onderwijs zo belangrijk werden dat lezen steeds onmisbaarder werd. In onze tijd zijn er nog steeds mensen die niet of moeilijk lezen, maar nu is het een echte handicap geworden.
Er zijn boeken die je meenemen en je even het gewone leven doen vergeten. Er zijn boeken die je meenemen in het gewone leven en je daarover iets leren. Er zijn boeken die je niets te zeggen hebben. Er zijn boeken die luid in je oren toeteren.
En er zijn boeken met vele hoeken en kantjes, waarin je telkens opnieuw andere dingen ontdekt. Zo’n boek is de Bijbel.
Er staan vele verhalen in de Bijbel en de meeste zijn je zo bekend dat je er nauwelijks nog naar kunt luisteren. Als je dat toch doet, merk je opeens dat er een zin staat die je niet kende en die een heel nieuw perspectief opent. Bijvoorbeeld dat het God zelf is die de deur van de ark sluit achter Noah en zijn familie. Of dat Jefta als kind thuis werd weggestuurd en daarom alles op alles zette om zich later in de strijd te bewijzen en er zelfs zijn eigen dochter voor opofferde.
Dat zelfs een overbekend verhaal als dat van de barmhartige Samaritaan anders eindigt dan je spontaan dacht.
Jezus trekt ons met zijn slotzinnen naar het perspectief van de gewonde man, eerder dan naar dat van de Samaritaan. Al te gemakkelijk identificeren we ons met die laatste, terwijl we in ons leven veel vaker ‘gewond’ zijn en op zoek naar een naaste.
Zo blijft de Bijbel vensters voor ons openen, een leven lang als het moet. Vensters naar God, naar elkaar en naar onszelf. Soms heb je niet meer dan één boek nodig, om telkens opnieuw te herkauwen.
Reacties
Om reacties te zien en te reageren op dit artikel moet je je eerst even aanmelden via het menu bovenaan. Tot gauw.